Om te beginnen het antwoord op de vraag in de titel. Ja dat is vast en zeker een keer eerder gebeurd alleen blijkbaar niet sinds mensenheugenis. Rogé Haan, de schrijver van de weerkronieken, weet er alles van en is minstens zo verbaasd als jij en ik.
Rogé schrijft: hoewel het amper had gevroren, lagen veel sloten en vaarten dicht met een ijslaag. Op Strand Zomerkade in Huizen (NH) vertoonde zich op 13 december al helemaal een voor ons land uiterst zeldzaam fenomeen. Vanaf het Gooimeer waren over honderd meter duizenden ijsballen aangespoeld, met een diameter tot wel 30 cm. Een fenomeen dat ik al eerder in 2016 in “De Weerkronieken” heb omschreven en wel vaker in Lake Michigan in de Verenigde Staten was opgetreden. In ons land nog nimmer eerder omschreven? Je zou dergelijke omstandigheden juist in een stevige vorstperiode en koude winter verwachtten. Opvallend was dat het water van de Noord- en Oostzee en het Noordelijk deel van de Atlantische Oceaan zo snel aan het afkoelen was. De temperatuur van het Noordzeewater was zo´n 9,0 °C en die van de Oostzee nog slechts 6,0 °C. Dit zeldzame fenomeen ontstond waarschijnlijk doordat de dikke laag sneeuw op het water verijsde, door de harde wind in losgeslagen stukken veranderde en tot ijsballen werd geslepen. Al dat niet naar de bodem van het Gooimeer gezakt en als grondijs samen met prut en resten van waterplanten als een ijsbarrière op het strand geblazen.’
Boven zee geschiedt een dergelijk fenomeen weer net iets anders, getuige het volgende stuk dat ik vorig jaar had opgemaakt:
In november 2016 lag het strand van de Russische poolkust aan de baai van de rivier Ob over 18 km lengte bezaaid met ijsballen. Sommige maten wel een meter doorsnede. Voor het ontstaan van dit zeldzame meteorologische verschijnsel moest eerst ijs door wind boven zee in elkaar worden gedrukt. Daarna moesten de zeestromen het overnemen om deze ijsfragmenten op het strand te deponeren. Als het water daarop door eb daalde, werden die stukken ijs door de wind verder over het strand geblazen en op die manier rond geslepen. Ook rond Lake Michigan in de Verenigde Staten kende men dit fenomeen. Doch daar ontstonden de ijsballen juist in een zeer ondiepe laag water.
Wonderlijk allemaal dus en weer eens een bewijs dat we nog lang niet alles weten. Zelfs met een relatief eenvoudig lokaal verschijnsel. Ik pleit al jaren voor het aanstellen van een hoogleraar natuurijs in Nederland. Gewoon een stuk of wat klimaatwetenschappers ontslaan en je hebt prachttig budget voor een internationaal topinstituut dat zich kan meten met bijvoorbeeld het Zwitserse SLF (Schnee und Lawinenforschung).
PS Snel door met weerbericht
11 reacties
Gesloten voor reacties.