hajowim_censored

Weinigen zal het bericht van het Parool afgelopen zaterdag zijn ontgaan dat bij volgers van de Wim Hof Methode tenminste drie sterfgevallen zijn geweest als gevolg van shallow water blackout. Ik zeg meteen: het is ontzettend goed dat dit nieuws nu naar buiten is gekomen en voeg eraan toe dat we het kind niet met het ijswater weg moeten gooien. Ik ben nauw betrokken geweest bij “intern gedoe” rondom die sterfgevallen en heb al maanden geleden mijn best gedaan het verhaal in de openbaarheid te krijgen. Nabestaanden wensten destijds niet mee te werken aan publicatie. Het is goed dat zij dit uiteindelijk met het Parool hebben aangedurfd zij het deels anoniem. Er is namelijk echt iets aan de hand met de ademhalingstechnieken van Wim Hof.

Om het meteen in 7 punten samen te vatten:

  1. wat Wim Hof doet in het ijs is geweldig. Hij is daar uniek in. Van niemand dan hij kun je beter leren de kou in je leven te verwelkomen.
  2. wat hij doet met yoga en meditatie is een ervaring die je niet wilt missen. Hij is een absolute meester in yoga deels ook in India geleerd. Hij is een muzikant, zanger, monnik, spiritueel leider, betoverende spreker en bij uitstek iemand die mensen kan helpen een nieuw vrijer leven te kiezen. Hij kan als geen ander het verschil uitleggen tussen de weg van het hart en de weg van het verstand en hij heeft de ballen om die strijd met onze overrationele wereld aan te gaan.
  3. wat hij op het gebied van ademhaling in elkaar heeft geknutseld is in elk geval deels knudde. Het is wetenschappelijk drijfzand en mist zelfs de meest basale fysiologie van de ademhaling. Een deelaspect van zijn ademhalingsmethode met hard wetenschappelijk onderzoek aan de universiteiten van Nijmegen en Rotterdam bewezen. Onderzoekers die zelden in het nieuws zijn vinden het heel sexy om eens onderzoek met een “rockster” te mogen doen. ZELFS DIE ONDERZOEKERS HADDEN EEN KANS EN EIGENLIJK DE PLICHT OM DE WERELD TE WIJZEN OP HET GEVAAR VAN DEZE ADEMHALINGSMETHODE. Wat Wim doet is het oproepen van respiratoire alkalosis en dat is een high gevoel maar ook uiterst ongezond. Mogelijk is het een interessante prikkel voor je lichaam om enkele keren per jaar in een veilige setting te ervaren – je lichaam incidenteel een extreme prikkel geven is altijd goed – maar binnen de Wim Hof Methode is deze ademhalingstechniek iets wat je dagelijks zou moeten doen en dat is complete waanzin!
  4. Er wordt veel tamtam gemaakt rondom het zogenaamd unieke bewijs dat Wim zou hebben aangetoond dat je het autonome zenuwstelsel en het immuunsysteem “bewust” kunt beïnvloeden. Dat doet de ademhalingsmethode van Wim Hof natuurlijk alleen maar indirect door eerst het lichaam met een levensbedreigend hoge pH-waarde van het bloed te confronteren. Er wordt in de cursus benoemd dat je van die techniek een hogere adrenaline-piek krijgt dan met bungeejumpen. Nou dan weet ik ook nog wel een manier om “bewust” zo’n piek op te roepen en zo je immuunsysteem “bewust” te beïnvloeden. Spring bijvoorbeeld bij Artis eens in de leeuwenkooi of sla met een zware moker met volle kracht op je knie. Goh zeg… wat een adrenalinepiek puur vanuit het bewustzijn!
  5. Wim maakt de fout te denken dat als een deelaspect wetenschappelijk is aangetoond dat zijn hele systeem dan moet kloppen en dat het alleen nog maar duurt tot de wetenschap “met het verstand ontdekt wat hij met zijn hart al heeft gevonden”. Terwijl ieder logisch mens zou snappen dat elk in elkaar geknutseld systeem bij nader inzien ook zwakke plekken zal kennen. In de wiskunde heb je daar de stelling van Gödel voor. Ja Wims systeem werkt als gesloten systeem waarin alles klopt en elke ziekte – zoals ook bij Wubbo Ockels en Mark Bos NOT! – te genezen is. Voor een gesloten systeem is ook een andere naam: je noemt dat een sekte en dat is inderdaad voor volgers heel aangenaam… totdat ze zelf gaan nadenken.
  6. Puur op de ademhaling is er een veel betere alternatieve beweging en dat is de ademhalingstechniek van Buteyko. Die sluit naadloos aan op het al in 1904 hard wetenschappelijk bewezen Bohr-effect. Dennis Huizenga was ooit Wim Hof instructeur en de kroonprins binnen de Wim Hof organisatie totdat Wims zoon Enahm de leiding overnam. Vervolgens ontdekte Dennis de Buteyko methode. Hierrr en hierrr legt hij het verschil met Wim Hof uit. Liefdevol naar Wim want net als ik ziet hij Wim als een extreem bijzonder mens waar je ongelofelijk veel van kunt leren. Dennis heeft intussen zijn eigen praktijk: newmentalcoaching.nl. Tenminste iedereen met asthma MOET hier kennis van nemen.
  7. De Vereniging tegen Kwakzalverij zet Wim Hof al jaren weg als charlatan. Hun analyse is waardevol maar schiet ook door. Om een of andere reden wenst die stichting niet te zien dat zowat de hele reguliere medische stand en farmaceutische industrie zelf één grote kwakzalverij is (of eigenlijk een maffia) zoals je bijvoorbeeld in Pharmageddon van de gerenomeerde arts David Healy (zie ook Bol.com) aan de weet kunt komen of ook van de Deense hoogleraar Peter Gøtzsche (zie NRC artikel).

Kortom: Wim Hof moet blijven. Hij moet zijn ding blijven doen. Laat echter de journalistiek voldoende schijnwerpers op zijn organisatie en zijn methode zetten, zodat die club gedwongen wordt eieren ijs voor zijn geld te kiezen en de ademhalingsmethode compleet te herzien. In feite hoeven ze alleen Buteyko te omarmen en ze zijn klaar. Dan nog een goede wetenschappelijke afdeling neerzetten – waarbij ik me afvraag of het een goede keuze is dat Wims dochter momenteel “de wetenschap doet”. Daar heb je minstens een sterk multidisciplinair team voor nodig. Misschien is er dan zelfs een integratie van Buteyko en sommige van de meer specialistische ademhalingstechnieken van Wim mogelijk. Verder zou het goed zijn als Hof een beetje loskomt van zijn Jezus-complex. En verdomd… hij lijkt zelfs een beetje op Jezus zo met zijn baard… maar laat hem gewoon the Iceman zijn dat is al uniek genoeg. Mij heeft hij geraakt!

Mijn verhaal met Wim en hoe ik onverwacht genas van 25 jaar whiplash klachten
Mijn route naar Wim Hof en de instructeursopleiding afgelopen zomer was eigenlijk een bijzondere. Ik ben zoals misschien bekend is sinds het overlijden van mijn vader aan prostaatkanker in 2008 geleidelijk een echte health freak geworden die bijna dagelijks intensief studeert op alles wat met gezondheid en vooral met preventieve gezondheid te maken heeft. Ik ben zelf mooi slank maar heb regelmatig ook gesprekken met mensen die willen afvallen. De gangbare theorie is dat overgewicht simpelweg het gevolg is van een verschil tussen calories in en calories out. Mensen zijn soms dan ook heel fanatiek bezig met dat calorieën tellen. Een andere waarschijnlijk betere verklaring voor overgewicht is dat er eerst door tal van lifestyle issues een verstoring van de innerlijke regelmechanismen (in de darmen en de hersenen) optreden, meestal leidend tot zeer ongunstige meest niet direct merkbare ontstekingsreacties en hormonale verstoringen, en dat het overeten daar dan pas het gevolg van is. Veel beter dan calorieën tellen is dan het weer gezond maken van die regelmechanismen waarna het afvallen als vanzelf volgt. Recent onderzoek toont aan dat het herstellen van de gezondheid van je darmen en de darmflora zo ongeveer het allerbelangrijkste is daarin. Het voert hier te ver om daar dieper op in te gaan.

Tijdens het lezen over de calorieënkwestie vond ik aan het einde van de zomer van 2014 ergens een artikel dat uitlegde dat die theorie alleen daarom al slecht wordt begrepen omdat je idioot veel calorieën kunt verliezen als je je bloot stelt aan kou. Eskimo’s hebben alleen al 1000 calorieën per dag nodig om hun adem op te warmen en nog eens 2000 calorieën als ze bevroren vlees eten. Als je naakt slaapt onder een lakentje verlies je per week ongeveer een halve kilo vet aan calorieën in vergelijking met als je in pyjama onder een deken slaapt. Net toen ik geboeid was door deze materie las ik in de krant berichten dat wetenschappers aan hadden getoond dat volwassenen door blootstelling aan koude wit vet in bruin vet (soms ook grijs vet genoemd) kunnen omzetten. Razend interessant. Waarom?

brown-adipose-lean-vs-fat

Lange tijd dacht men dat bij mensen alleen baby’s veel bruin vet hebben. Bruin vet is een truc van het lichaam om warmte te kunnen produceren uit vet zonder dat daarvoor een spier hoeft te trillen of andere stofwisseling moet plaatsvinden. In bruin vet zorgt het enzym dat normaal energieblokjes (ATP) oplaadt voor de spieren er nu gewoon voor dat die energie meteen vrijkomt als warmte. Het is natuurlijk schitterend dat baby’s dat hebben. Zo kunnen ze een paar uur overleven zelfs als vader en moeder om een of andere reden moeten wegvluchten (beeld je de oertijd hierbij in). Men dacht dus altijd dat volwassenen dit bruine vet per definitie kwijtraken en dus ook het vermogen zichzelf warm te houden. Mispoes. Dit is waarschijnlijk alleen maar het gevolg van het feit dat ouders hun kinderen altijd in voldoende kleren en jassen hijsen voor ze naar buiten gaan. Welk kind kent niet uit zijn vroegste jeugd de stem van zijn moeder: “Doe je wel je jas aan?”.

Wij mensen worden van al die vormen van “domesticatie” steeds zwakker en ellendiger. Omdat we op schoenen lopen zijn onze voeten slecht. Omdat we op Nikes hardlopen verliezen we de natuurlijke voorvoet loopstijl. Omdat we op zachte matrassen slapen krijgen we last van onze rug. Omdat we ’s avonds in wit kunstlicht leven verstoren we onze hormooncyclus. Omdat we niet altijd een WC in de buurt hebben verleren we het snel en makkelijk p…… en krijgen we constipatie en moeten we vervolgens heel onnatuurlijk als een gorilla vezels gaan eten om de boel nog kwijt te raken. Om nog te zwijgen over de troep die we dagelijks naar binnen schuiven. Bijziendheid en cariës bij kinderen is het gevolg van een dieet met te weinig eiwit. En zo kan ik nog wel eindeloos doorgaan om nog te zwijgen van de welvaartsziekten waaraan miljoenen mensen onnodig (vroeg) overlijden inclusief mijn eigen vader.

Uit onderzoek was nu dus gebleken dat volwassenen heel simpel weer meer bruin vet kunnen aanmaken door zich regelmatig bloot te stellen aan kou. Koud douchen. In koud water zwemmen. Met (te) weinig kleding naar buiten. Ik was geboeid. Ik besloot de proef op de som te nemen. Aan het begin van de winter 2014-2015 liep ik de paar dagen dat het eens een paar graadjes vroor mijn gebruikelijke wandelrondje in korte broek en T-shirt en soms zonder T-shirt. De eerste keer zat ik na afloop twee uur te klappertanden voor de kachel. De tweede keer was eigenlijk al makkie. En na de derde keer al – en dus binnen luttele weken – merkte ik ineens dat ik het aangenamer vond om zonder T-shirt en boxer te slapen. Al snel vond ik ook de deken te warm en sliep ik onder een lakentje in elk geval de eerste helft van de nacht.

Dat is dus het typische n=1 wetenschappelijk onderzoek waarover je alleen in de blogs leest en je nooit iets van je huisarts hoort die vastgebakken zit in door de industrie opgestelde protocollen. Er zijn tal van boeken die uitleggen waarom je de moderne medische stand niet meer kunt vertrouwen. Ik raad aan: Pharmageddon van David Healy (zie ook Bol.com) en volg ook de Deense hoogleraar Peter Gøtzsche (zie NRC artikel). De moderne wetenschap goochelt met n=1000 gemanipuleerd statistisch onderzoek en spreekt laatdunkend over individuele “anekdotische” gevallen. Maar als in mijn lichaam een interventie X leidt tot gewenst resultaat Y dan schreeuwt dit om een verklaring en als je die vindt heb je mogelijk een harder bewijs voor een genezingsmethode dan met al het statistische gegoochel. In feite is die statistiek ook alleen maar bedoeld om achteraf nádat je een sterke theorie al hebt opgebouwd nog eens even te controleren of het resultaat geen toeval kan zijn geweest. Dat eerste cruciale deel slaat men tegenwoordig over om meteen in statistische datasets zonder enige echte fysiologische verklaring meteen maar naar winstgevende symptoom-pillen-combinaties te gaan zoeken. Goed: iedereen moet zelf weten of hij of zij een substraat wil zijn voor het verdienmodel van een industrie of dat je misschien liever holistisch op zoek gaat naar echte bevrijdende gezondheid.

Vanaf mijn ontdekking van de snelheid waarmee je bruin vet kunt kweken, was ik gefascineerd en begon ik ook hier op wintersportweerman te schijven over Wim Hof. Als het in februari eens een dagje lekker fietsweer was en ik lekker in een T-shirt genoot van wat voor mij een zomerdag was en voor anderen in dikke jassen nog een winterdag, dan noemde ik het “lekker Wim Hof weer”. Ook benoemde ik dat de vele liefhebbers van Siberisch weer in Nederland eigenlijk zichzelf onnodig op nadeel zetten. Want waarom wachten op een paar dagen met -15ºC om dat te kunnen genieten van koek en zopie of Glühwein als je bij +5ºC gewoon je jas kunt uitdoen voor hetzelfde gevoel (en gelukkig hebben we ijsbanen in Nederland). Tja en toen dacht ik in april 2015: misschien moet ik ook maar eens een cursus volgen bij Wim Hof nu ik zo veel over de man schrijf. Ik keek op innerfire.nl en zag dat er al meteen het volgende weekeinde een cursus was en wist een plekje te bemachtigen.

De cursus was op een mooie plek op de Veluwe waar ook het sportcentrum zit van de nationale turnselectie. Ik ga dit geleelte van mijn verhaal kort houden. Het was gewoon een boeiende groep mensen. Allemaal vrijgevochtend types. Personal trainers. Mental coaches. Alternatieve genezers. Reisleiders. Sportmensen. Een oud-militair die nu als maatschappelijk werker het echt uitschot mag begeleiden. Eigenlijk maar enkele “softe” types met vage kwalen die hoopten op een spontane genezing door aanraking van de ijsman. De collegezaal was een lege zaal met yoga-matjes. Iedereen mocht even zijn zegje doen. En vervolgens luisterde je naar Wim als naar een bergrede. Wat een verteller is die man zeg! Wat een geweldig mooie zware geaarde operastem. En als hij de gitaar pakt of de bongo’s en begint te zingen… wat je heb je dat soort mensen gemist in het reguliere onderwijs of ook vroeger toen je nog met je ouders naar de kerk ging. Die hele dimensie is in onze samenleving weggevaagd. Ga dan Wim Hof nog maar eens verwijten dat hij uiteindelijk – na een heftig persoonlijk levensverhaal beginnend met een uiterst gecompliceerde geboorte tot aan zijn pech met een manisch depressieve vrouw die van een flat sprong – een Jezus-complex krijgt. Het is gewoon een schitterende kerel en we hadden meteen ook een klik.

Ik ben natuurlijk een kritische geest en gaf meteen al op sommige punten weerwoord. Bijvoorbeeld op het punt voeding. Wim Hof is een vegetarische minimalist (met één maaltijd per dag en ook het nodige aantal biertjes) en ik ben een paleo health freak die dus veel vlees en vis consumeert. Bij mij wil het er niet in dat je ziektes als Crohn en kanker uitsluitend met ademhaling en ijsbadjes gaat voorkomen of genezen. Dat voeding een aspect is, is niet alleen logisch maar intussen ook in de wetenschap goed beschreven. Nu we meer zicht krijgen op gezonde voeding en we oude mythes zoals de ongezondheid van verzadigd vet en de paniek rond cholesterol beginnen te ontmaskeren, is het wachten op het moment dat de huisartsen het huidige farmaceutische paradigma overboord durven kieperen en weer zoals hun naam zegt leraren worden (docere) die met individueel afgestemde “recepten” durven experimenteren. “Meer seks voor minder stress” bijvoorbeeld.

Nee dat heb ik van Wim dat je als je spreekt elke paar minuten even “iets seksueels” of gewoon motherfucker moet roepen om de luisteraars weer uit hun verstand in het lichaam te trekken. Dus heb je als vrouw zijnde een lekker kontje en ga je op cursus bij Wim kun je ervan uitgaan dat hij er een opmerking over zal maken. Ben je dan een seksist? Of zit je dan “lekker in je instincten”? Een andere truc van Wim om de ratio niet te laten overheersen, zijn de voortdurende woordgrappen. Hij doorbreekt de vanzelfsprekendheid van de maatschappelijke structuren als hij bijvoorbeeld in plaats van “de regering” zegt de “ré-geríng – gek woord eigenlijk – ré-geríng”. Echt lekker in zijn vel zit Wim trouwens niet. Hij lijkt wat ongelukkig alsof de kaars een beetje uit is van binnen. Maar als hij spreekt opent zijn hart en is hij betoverend. Als hij zingt en muziek maakt zweef je met hem weg. Hij raakt me en mijn gevoel is dat ik hem zou willen helpen de boel op de rit te krijgen.

Bij zijn ademhalingstechniek die in het boek Koud Kunstje wordt uitgelegd als “breathe motherfucker” verbaas ik me. Het is gewoon “blaasbalgje” spelen. Dertig of zelfs vijftig keer all-out doorademen. Nergens over nadenken. Niks buikademhaling. Gewoon vol doorhalen en weer uitpompen. Als een hele zaal daarmee aan de gang gaat is het als in een oorverdovende storm. Er schijnt in India ook een vorm van yoga te bestaan waar Wim het heeft geleerd. Achteraf zie ik als een van de voordelen dat je de hele ribbenkast lekker losmaakt, maar dat bereik je ook door iemand over je rug te laten schuifelen. Ik doe dat eerste weekeinde wel volop mee en ben verbluft als ik tamelijk ontspannen drie en een halve minuut mijn adem kan inhouden. Daarna hoor ik een vreemd ruisen in mijn hoofd als van zo’n ruisende rijstkoker. “Ja”, zegt Wim Hof, “dat is heel normaal. Je hoort nog veel gekkere dingen en je ziet ook allemaal kleuren”. De yogatoeren die Wim uithaalt zijn verbazingwekkend. Hij kan liggen op zijn rug zijn autosleutels op zijn onderbuik leggen en deze dan met een ruk van zijn binnenste buikspieren dertig centimeter laten opspringen. India op de Veluwe! Probeer het zelf maar eens. No way dat het je lukt! Ik kan intussen een centimetertje.

Zaterdag en zondag doen we steeds aan het einde van de middag het ijsbad. Ik verklap hier simpelweg even dat dit voor mij TOTAAL ONVERWACHT de trigger was om in de weken die volgden voor de volle 100% en meer te genezen van 25 jaar DAGELIJKSE whiplash-klachten wat volgens de Nederlandse whiplashstichting een ongeneeslijke aandoening is. Lees mijn verslag van die mega-bijzondere ervaring in deze pdf. Het feit dat ik vervolgens overal nul op rekwest heb gekregen in mijn pogingen deze n=1 case onder de aandacht te brengen zegt genoeg. De Whiplash-stichting zelf heeft geen interesse. De belangrijkste Whiplash-onderzoeker van Nederland aan de VU heeft geen interesse. Een huisarts die veel schrijft over whiplash heeft geen tijd. Verschillende fysiotherapeuten die mensen met whiplash behandelen wuiven mijn toch wel bijzondere genezing weg als een illusie. “Whiplash-klachten” zijn toch grotendeels psychisch. Nu ja het zal allemaal wel. Mij heeft die genezing 1100 euro gekost (2 weekeinden Wim Hof – ja de cursus is duur), maar ik had er graag wel 11.000 voor betaald. Of eigenlijk ook wel 11 miljoen als ik ze had. Gezondheid is gewoon onbetaalbaar. Ik zie het wel als een zwak punt dat de Wim Hof organisatie zelf er niet op ingericht is om zelf nieuwe studies aan te zwengelen. Wim zelf was natuurlijk in de zevende hemel met mijn verhaal… hij moedigt me tot op de dag van vandaag aan er werk van te maken. Nu ja ik heb whiplashweekeinde.nl. Als iemand interesse heeft eens iets te doen hoor ik het wel. Pas als de kids uit huis zijn heb ik meer tijd voor een holistische gezondheidspraktijk wat toch wel mijn toekomst is denk ik. Als je me volgende winter aan het NK freeride ziet deelnemen is het dankzij Wim Hof want de hoge sprongen durf ik pas weer nu mijn nek gefixed is.

Na die eerste cursus ging ik natuurlijk ook experimenteren met onder water zwemmen. De Wim Hof workshops en cursussen waarschuwden daar NIET tegen. Intussen wel. Iemand van Innerfire stelt misschien terecht dat je ook geen yoga-oefeningen in de dakgoot gaat doen. Tja maar adem inhouden onderwater ligt iets meer voor de hand toch? Dat heeft ieder mens in zijn jeugd wel geprobeerd en als je dan denkt – jeetje ik kan nu minuten lang mijn adem inhouden dan doe je dat ook wel een keer onder water. Het enige wat mij beschermde tegen een GIGANTISCH LEVENSGEVAAR was een simpele waarschuwing die ik op het VWO van mijn biologieleraar kreeg: adem inhouden na hyperventilatie is gevaarlijk want je lichaam denkt dan dat er nog genoeg zuurstof is (want de CO2 is nog zo laag) terwijl de zuurstof zo laag zakt dat je bewusteloos raakt. Alleen door die waarschuwing van mijn biologieleraar meer dan dertig jaar geleden ademde ik aan de rand van het zwembad maar 5 keer diep door in plaats van de dertig of zelfs vijftig keer die je in de cursus deed. Daarmee kon ik 45 seconden onder water zwemmen tot over de helft van een Olympisch bad en dat leek me voorlopig genoeg. Kortom: zonder mijn VWO biologie had ik afgelopen zomer ook zo dood kunnen zijn als een pier.

Na dat eerste weekeinde was ik ook dagenlang fanatiek op zoek naar theorieën over ademhaling, Mijn verbazing over Wims methode en mijn vermoeden dat het niet gezond kan zijn waren zo groot dat ik er echt meer (lees: alles) van wilde weten. Is een beetje een hoog IQ-dingetje dat mateloze opslurpen van feitjes en theorieën. Het duurde niet lang tot ik het Bohr-effect ontdekte en de Buteyko methode. Als klimaatexpert vind ik het extra grappig omdat het Bohr-effect bewijst dat CO2 in je lichaam een extreem belangrijke fysiologische stof is. Hoe meer CO2 in je bloed hoe meer zuurstof beschikbaar is voor de spieren. Sportmensen moeten absoluut het boek Oxygen Advantage lezen. CO2 is dus niet alleen plantenmest en dus de meest groene stof op aarde. Nee het is ook in het lichaam van dieren geen afvalstof. Je longen zijn eigenlijk zo gebouwd dat je niet te veel CO2 verliest. In de buitenlucht zit zo weinig CO2 (0,04 %) dat je lichaam tegen die vijandig lage concentratie beschermd moet worden. In je adem zit 4% CO2. Maar die kun je dus beter binnenhouden dan uitblazen. Alleen bij intense sport moet er veel CO2 naar buiten maar eigenlijk zou je ook dan niet meer moeten ademen dan door je neus vol te houden is. Zuurstof heb je ALTIJD genoeg. In de buitenlucht is 20% zuurstof. Je bloed is altijd meer dan 90% verzadigd met O2 en meestal zelfs meer dan 97%. Zuurstof is dus nooit het probleem (behalve in het hooggebergte zoals we hebben gezien). Ademhalen is CO2-management! Kortom: meer CO2 goed voor plant én dier!

Wim Hof daarentegen roeptoetert dat “verzuring” slecht is en dat “het zuur eruit” moet. Basisch is goed! Niet dus! En hij verwart ook nog eens de zeer nauw gebufferde pH in het bloed versus de pH van de weefsels. Die laatste is eventueel met voeding (meer kalium en minder natrium etc etc) iets te beïnvloeden. Minder zuur weefsel zou positief zijn. De theorieën daarover staan nog ter discussie. Ik heb ze wel gelezen. Je hebt trouwens ook razend interessante zuurstoftherapieën berusten ook op het brengen van extra zuurstof naar de diepe weefsels. Precies zoals Wim Hof beweert dat zijn ademhalingsmethode doet. Die therapieën vermijden echter de hyperventilatie die CO2 vermindert en O2 daardoor minder beschikbaar maakt. Nee die therapieën dienen de extra zuurstof toe door de patiënt in een ruimte (gaskamer is zo’n eng woord) te plaatsen met zuivere zuurstof (zie Hyperbarische Zuurstof Therapie). Of er werd anaal (ja echt waar) ozongas toegediend. Of via een infuus een lage concentratie waterstofperoxide. Voor de laatste twee zie dit boek. Wat is het bezwaar voor Innerfire om deze wetenschappelijke revoluties te integreren? Waarom kiest Innerfire voor een “magische” benadering waarbij vader Wim als een soort Moses of Mohammed de heilige waarheid rechtstreeks van God/Allah ontvangt?

Tijdens het tweede weekeinde legde ik tijdens het voorstelrondje mijn ontdekking van de Buteyko methode uit. Iemand anders vertelde alleen maar dat hij eerder die zomer zijn beste vriend had verloren. Die had een eendaagse workshop bij Wim gedaan en was kort daarna tijdens vakantie op Gran Canaria dood gevonden in een zwembad. Dat is dus het geval dat in het Parool onder een andere naam is beschreven. De men die het vertelde legde nog geen link met de Wim Hof Methode. Tijdens de ademhalingssessies zat er een vrouw naast me (ze runt een anti-aging kliniek) die klaagde dat haar neus zo verstopt raakte van het overmatige ademhalen. Geen Buteyko specialist die daar verbaasd over is. In de pauze liet ik haar wat zelf aangeleerde Buteyko oefeningen doen en ze erkende dat je daarmee de neus snel weer vrij kunt maken. Ik vertelde haar dat ik ernstige twijfels had over de Wim Hof ademhaling omdat ik ook een artikel gelezen had dat liet zien dat bij duikers vanaf 3 minuten retentie de eerste lichte hersenschade kan optreden. De vrouw vertelde me dat zij intussen al op 5 minuten zat en dat ze dat dagelijks deed.

Na de pauze deden we weer ademhalingsoefeningen. Op zeker moment vroeg Wim of er wel eens iemand was flauw gevallen. Een man bevestigde en lichtte zijn ervaring toe. Wim Hof riep enthousiast dat we dan morgen allemaal zouden gaan flauw vallen! De vrouw met wie ik in de pauze had gesproken, stond op en vertelde zij voor de hele zaal wat ze van mij gehoord had. Ik lichtte dat vervolgens toe aan de hand van de bevindingen van die medische publicatie (zie hierr). Er ontstond enige opschudding in de zaal maar de cursusleider wist de rust te herstellen door te stellen dat je sowieso niet met de stopwatch moest werken en dat het allemaal een beetje op gevoel moest. Daar kon ik me wel in vinden maar ik stelde wel dat de vraag is welk gevoel dan goed is? Na drie keer diep ademen voelt een mens zich al een beetje high en duizelig. Moet je daar dan doorheen rammen en doorpompen? Zelf was ik toch al meer met Buteyko bezig en vulde ik de tijd waarin de anderen aan het pompen waren met yoga-oefeningen (van Wim geleerd waarvoor oneindig dank).

De volgende dag was er van flauwvallen geen sprake meer. De cursusleider had iets beters verzonnen. Iedereen moest maar een beetje gaan freestylen vandaag. Volg je gevoel. Ik haalde erbij wat ik van Wim had geleerd: “Je lichaam is je gids”. Een mooiere uitspraak voor holistische preventieve geneeskunde is niet te verzinnen, maar op het puntje ademhaling verneukt Wim gewoon dit eigen principe. Na het ijsbad op zondag tijdens de afsluitende plenaire theoriesessie was er in een van de laatste power points ineens wél die waarschuwing: doe de ademhaling nooit in het zwembad. Dat was dus het eerste moment dat Innerfire begon met waarschuwen vermoedelijk door het sterfgeval in Saoedi-Arabië waarvan de melding op de internationale Wim Hof Facebook door Innerfire was verwijderd zoals ook genoemd in het Parool artikel. De vriend van de op Gran Canaria overleden man stond toen trillend van ingehouden woede op en gaf aan dat hij zich nu toch wel ernstige zorgen begon te maken over de link tussen het overlijden van zijn beste vriend en de workshop die hij had gedaan.

Wims reactie was tekenend…. best wel boos terug riep hij “we moeten heel diep gaan, want de ziekten waar we tegenwoordig mee zitten gaan ook heel diep”. Dat is natuurlijk pure klets. Ja theoretisch moet je heel diep gaan en de onderste steen bovenhalen zoals steeds meer moedige wetenschappers tegenwoordig ook doen. Het is geen pretje dat overal om je heen mensen aan vermijdbare ziektes sterven en evenmin dat al die chronische ouderdomskwalen (het ideaal van de industrie is dat kanker ook gewoon een chronische kwaal wordt) in stand gehouden worden door het medisch-farmaceutisch complex. En ja je moet heel diep gaan als iemand op zeker moment toch een ernstige ziekte heeft. Zo moet je een grote tumor bijvoorbeeld gewoon verwijderen. Dat is heel diep. En er zijn allerlei andere heftige nuttige interventies zoals vasten en low carb (of ketogeen) dieet. En misschien zijn er sommige ziekten die je met een zuurstoftherapie kunt behandelen. Maar die zuurstof dien je dan dus NIET toe door te gaan zitten hyperventileren, want dat onttrekt via het Bohr-effect juist zuurstof aan de weefsels.

Een mogelijk resterend punt van Wims ademhaling is dat hij een techniek heeft om bewust zuurstof naar de hersenstam te pompen. Daar kun je schijnbaar hoogteziekte mee wegnemen zonder dat je hoeft af te dalen. Daar heeft Wim ook met groepen op de Kilimanajro succes mee. Als dat stukje klopt dan zou dat stukje meteen standaard moeten worden in de opleiding van elke berggids! Toen Eric Arnold onlangs op de Mt. Everest overleed moest ik meteen aan Wim denken: als Arnold Wims technieken gekend had, had hij misschien niet hoeven sterven.

Maar er is een verschil in de paardenmiddelen die je voorschrijft aan een bergklimmer met acute hoogteziekte of wat je aan de algemene bevolking als dagelijkse oefening wilt voorschrijven. En je moet zuiver blijven en kritisch op je eigen theorieën. Ik stel altijd simpelweg: als je vandaag nog min of meer hetzelfde denkt over bepaalde dingen als vijf jaar geleden is dat ernstig verdacht. Er is altijd wel een verdieping of een verfijning van bestaande concepten bijgekomen. Als je daarin niet meebeweegt ben je al gauw geestelijk een fossiel.

Diep triest is de manier hoe Enahm Hof namens Innerfire omging met de feedback die na de cursus binnenkwam. De vriend van de overleden man zocht absoluut NIET de publiciteit. Ik ook niet. Er was veel positieve energie om het enthousiasme over Wim Hof en Innerfire vast te houden en die club te helpen intern de protocollen en de wetenschap op orde te krijgen. In plaats van uitgenodigd te worden voor een gesprek werden zowel die vriend als ik in de ban gedaan. Ondanks dat we ruim 1100 euro betaald hadden voor twee cursusweekeinden en we ons theorie-examen (volgens de organisatie op HBO-niveau, maak ik zeg NOT!) gehaald hadden, waren we verder niet meer welkom. Op zich volgens het reglement want de organisatie koppelt resultaten ook aan een persoonlijke inschatting of je als Wim Hof Instructeur bij de club past.

Voor mij geen punt: in de winter was ik toch te druk om de afsluitende cursusweer te doen. Als hypergevoelig voor bullshit (het grote pluspunt van mijn milieustudie) had ik het toch niet meer uitgehouden op sektarische ja-en-amen knikkende cursusweek. Wim Hof Instructeur leek me niet meer een aanbeveling voor een holistische gezondheidspraktijk die ik rond mijn zestigste (over 10 jaar dus) hoop te starten. Tja daar sta je dan als “talent” van de koudeblootstelling. Je bent echt laaiend enthousiast over dat stuk van de opleiding en ziet Wim Hof echt als goeroe op dit gebied. Ik douche dagelijks minutenlang 100% koud en kan intussen moeiteloos minutenlang naakt in de sneeuw liggen en rollen. Dat pik ik tijdens de wintersport ook altijd ff mee. Je denkt dus zonde. Eeuwig zonde. Onlangs had ik Wim weer even aan de lijn. Hij zei: kom gewoon weer eens langs. Dat ga ik zeker doen. Wim is voor mij een echte held. Een held met beperkingen maar niettemin een held. En wie goed opgelet heeft met geschiedenis die weet dat helden alleen met hun beperkingen optreden…. dus herhaal ik: laten we niet het kind met het ijswater weggooien.

Afsluitend: ik acht de onderzoekers die met Wim hebben gewerkt minstens even verantwoordelijk voor de dood van de drie cursisten als Innerfire. Die onderzoekers hebben geilend op hun momentje in de spotlight (man wat ben ik blij dat ik het gangbare wetenschappelijk onderzoek verlaten heb – wat een saai umfeld is dat – geen wonder dat die klimaatonderzoekers zijn gaan geilen op hun internationale champagne-en-kaviaar-conferenties) hun plicht verzuimd om Wim Hof een beetje met de voetjes op de grond te houden. Stel je bent hoog opgeleid onderzoeker en iemand beweert met zwaardslikken alle wereldproblemen te kunnen oplossen. Hij stelt ook dat je met zwaardslikken darmklachten kunt verhelpen. Ga je dan gewoon een onderzoek naar die darmklachten doen en dan geil je positieve bevindingen publiceren of neem je en passant ook de moeite om “holistisch” ook eens een paar uurtjes met die man te gaan praten en te kijken of je hem uit kunt leggen dat zwaardslikken ook de nodige gevaren met zich meebrengt?

Wat ik Wim Hof kwalijk neem? Eigenlijk niet veel. Het is gewoon een schitterende bijzondere man. Vergelijk het met Herman Brood, die ik gelukkig in mijn leven ook heb kunnen ontmoeten. Zijn kinderen zouden misschien beter kunnen… meer afstand bewaren… maar ook zij hebben het met zo’n vader flink te stellen en maken er naar hun beste kunnen het beste van. Nee het zijn meer de mensen verder weg van Wim die toch van zijn keihard zelf verdiende succes een graantje willen meepikken. Zoals Greenpeace…

Gatver Wim. Wil je dat nooit meer doen! Ja ik douche zelf ook koud. Maar die ijsbadjes kosten juist verschrikkelijk veel energie. Wat niet uitmaakt want meer CO2 is beter voor plant en dier. Zie mijn uitleg hierboven. Het is zonde dat zo’n foute club als Greenpeace zo’n bijzondere man zo prostitueert. Laten we afsluiten met een mooie video met Wim..

Wim, kop op, ik kom je snel opzoeken! 😉


Hajo

Hajo Smit studeerde in 1991 cum laude af als meteoroloog, milieu- en klimaatdeskundige. Hij stopte na 3 "hele bijzondere" dagen bij het KNMI met zijn eerste academische baan en werd skileraar en natuurgids. Tussendoor was hij actief als tekstschrijver en vertaler. Aan het einde van het millennium werd hij even een grootheid in het Nederlandse inline skaten als hoofdredacteur van een skate magazine en organisator van een groot Red Bull event in Valkenburg. Na een seizoen als mountainbikegids in Griekenland en Oostenrijk begon hij in de winter van 2006 te bloggen op het snijvlak van wintersport en winterweer. Die winter in Königsleiten leerde Hajo in Oostenrijk ook paragliden. Tussen 2011 en 2017 nam zijn eigen website wintersportweerman.nl gewoon vanuit Nederland een zeer grote vlucht. In december 2017 verhuisde hij naar Oostenrijk om het paragliden weer op te pikken en tandempiloot te worden. Tijdens covid viel de sponsoring van wintersportweerman weg en werkte Hajo acht maanden in Nederland als klusser. De covid-winter 2021 verbracht hij in Hinterglemm waar hij ook weer actief werd als tekstschrijver. Wintersportweerman.nl behaalde dat seizoen een gigantisch bezoekersrecord van 70.000 unieke bezoekers op een dag. Sinds de zomer van 2023 runt Hajo in Zell am See Kaprun zijn eigen tandemparagliding bedrijf vip-paragliding.com.

40 reacties

Paul Maussen · 20 december 2020 op 13:20

Beste Hajo, ik hoop dat het oplucht. Misschien even in een koud badje gaan.
Liefs Paul

Joop · 22 januari 2021 op 19:55

Hajo,

Superstuk! Heel duidelijk onderbouwd waarom de ademhalingsoefeningen van Wim niet te doen.

Gisteren begonnen met de integrale methode van Wim: ademhalingsoefeningen + 5 minuten ijskoud douchen.

Het koude douchen maakt me na een paar minuten alsof ik de héle wereld aan kan en dus een boost van heb ik jou daar. Voor mijn chronische lyme verwacht ik veel goeds van het koude douchen in combi met de júiste voeding.

Maar, de ademhalingsoefeningen voerde mij bijna. Ik stond vanmorgen op van de bank na 3 rondes van 30 ademhalen en lange adempauzes. En viel zo goed als flauw en helemaal slap erna.

Het bovenstaande zaaide veel twijfel. Nu lees ik jouw stuk en wordt bevestigd in wat ik voelde: foute boel. Ik stop met die ademhalingsoefeningen én houdt het bij KOU! 😉

Bedankt Hajo.

Jopp

Michiel Julius · 23 januari 2021 op 19:17

Boek gelezen over Buteyko. En “Start vandaag met ademen”, waarin ook nadruk op UITademing gevestigs wordt.
Het is allemaal een stuk genuanceerder in de praktijk merk ik. Wimpie Hof is een kanon en gaat vol voor ZIJN methode die gebaseerd is op INademen.
Maar je kunt dit alvorens actie beter persoonlijk afstemmen. Bvb 1e ronde 10x, 2e ronde 20x, 3e ronde 30x, ik noem maar wat.

Buteyko is gebaseerd op UITademen maar is helaas net zo dogmatisch. Want flink inademen is zeker wel een stuk training.
En goed om te doen alvorens inspanning/
Wim Hof begon bij zichzelf en werd een soort atleet die graag met andere topsporters op de foto gaat.
Buteyko werd ontwikkeld vanuit het perspectief van zieke mensen.

Alle ademwerk is te herleiden op de cultuur van pranayama.
Vroeger moeilijke boeken, maar in de afgelopen decennia is dit materiaal beter vertaald. Dus daar kun je ook toegang tot krijgen.
Je EIGEN pad volgen!

Gesloten voor reacties.