Vandaag begonnen wij vol goede moed aan de dag. We besloten dit keer allebei de (stoute) skischoenen aan te trekken en de latten onder te binden. Steven op zijn trouwe vrienden Armada ARV en Annemiek op haar geliefde Head SuperJoy.
De lucht trekt open en de zon piept er doorheen, het ziet er veelbelovend uit. Het werd helaas alleen al snel duidelijk dat de wind vandaag nog krachtiger is dan gister en de pistekaart beneden aan Les Menuires laat ons bijna alleen maar rode kruisjes zien. Op dat moment zijn er nog een paar lagergelegen liften open, dus zonder ons humeur te laten bederven door die rode kruizen, stappen we in.
Vanaf een afstandje zien we dat er in Vallon Du Lou ook nog een lift open is, dus zetten we koers richting de andere kant. Daar komen we uit bij een oude, krakende driepersoons stoeltjeslift (zo’n typische Franse, je kent ze wel). De windvlagen zijn alleen maar toegenomen en de lift kruipt schommelend omhoog aan de stalen kabel, die we op dat moment ineens niet zo meer vertrouwen. De lift stopt en een paar seconden denken we dat ie zijn weg niet meer vervolgd. Straks moeten we gered worden door een helikopter! Helaas komt het avontuur niet zo ver, want we bungelen toch verder. Opgelucht dat we het houten hutje bovenaan in het vizier krijgen en we eindelijk kunnen uitstappen. We besluiten om vanaf daar naar het appartement te skiën, voordat echt alle liften sluiten. Het gebied blijkt aan deze kant van de berg erg verrassend te zijn en we hopen hier in de loop van de week nog een keer naar terug te gaan.
Uiteindelijk zijn inderdaad alle liften gesloten en begint het in het dorp zelfs nog een klein beetje te spetteren. Als alternatief vermaak biedt dit ons wel mooi de kans om even het dorpje in te duiken en de plaatselijke economie nog een extra zetje te geven zo aan het einde van het seizoen. Voor de komende dagen voorspelt onze ‘Pierre’ Paulusma ook beter weer, wat inhoudt dat de zon meer terrein gaat winnen ten opzichte van de wind. Er is zelfs nog kans op een paar verse vlokken in de loop van de week, dus misschien zitten er toch nog iets meer ‘first tracks’ in het verschiet..
Hieronder een mooie sfeerimpressie van gisteren, toen het voorjaarszonnetje trouwens ook volop scheen en de gevoelstemperatuur op de piste rond de 15 (!) graden lag. Daarbij blijft het ’s avonds ook veel langer licht wanneer je normaal gesproken gewend bent in januari/februari op wintersport te gaan. Zomerse vibes in de sneeuw, what do we need more!
Morgen vroeg uit de veren, eerste lift richting het hoogst gelegen bereikbare punt op 3230 meter, Sommet des 3 vallees. Hoe dat gaat aflopen horen jullie morgenavond weer van onze inmiddels ‘dikke’ vrienden, Bas & Dave.
Cheers,
A&S
4 reacties
Gesloten voor reacties.