As we speak is Hajo op terugweg naar Nederland na een weekje skiën in Kleinwalsertal. Tijd om even bij te springen dus. Voor mij is het alweer een tijd geleden dat ik hier een bericht schreef. Heb het even nagekeken. Het was dit bericht van 1 december met als titel ‘Hoelang gaat droge fase in Alpen duren?’. Minstens tien dagen was toen het besluit. Ondertussen zijn we meer dan drie weken verder en is het nog steeds droog in de Alpen. Is er ondertussen zicht op beterschap? Mja (klinkt het niet volledig overtuigd), maar waarschijnlijk moeten we weer tien dagen aan het droge rijtje toevoegen. Hierboven de weerkaart voor binnen een kleine twee dagen. Het is het begin van de weersontwikkeling waar hier op de site de voorbije dagen al veel aandacht aan is besteed. Aan de voorzijde van een diep laag op de oceaan wordt op grote hoogte flink wat warmte naar Scandinavië gevoerd. Tegelijkertijd schuift een kleine depressie boven de Baltische staten weg richting Zuidoost-Europa.
Het gevolg van die noordelijke warmte-advectie is bekend. Er ontstaat een hoog in de buurt van Scandinavië en tegelijkertijd zakt er aan de oostelijke flank ervan koude naar ZO-Europa. ‘Yes, een Scandihoog’, is dan de logische reflex van elke winterliefhebber. Maar hoe stabiel is het? Wel, in zo’n situatie is het altijd nuttig naar even terug te denken aan de weersontwikkelingen van de voorbije weken en zelfs maanden, want ja, het weer heeft naar mijn mening wel degelijk een geheugen. Eentje dat wel niet al te lang is, … gelukkig maar.
Het is niet de eerste keer dit seizoen dat we deze ontwikkeling op de kaarten zien. Er zijn nog drukstijgingen geweest ten noorden van onze omgeving. En wat was telkens het resultaat? Dat het hoog telkens snel weer wegzakte naar het zuiden. Een beetje zoals we hier in ensemblelid nummer 12 van het GFS-ensemble zien. Weg Scandihoog.
Deze keer is er wel een ding anders dan de vorige keren, en dat is die koude die naar het ZO-Europa is gezakt en zich afsnoert tot een koudebel. Het stoort het naar het zuiden wegzakken van het hoog, en daar hebben de modellen het momenteel heeeeeel lastig mee. Want waar die koudebel exact ligt net op het moment dat het hoog wegzakt, en met welke snelheid dat allemaal gebeurt, bepaalt de verdere weersevolutie. Het is alsof het hoog een saltosprong maakt waarbij het de bedoeling is dat die perfect op de uitgezakte koudebel terecht komt. De modellen moeten dan proberen in te schatten hoe goed die saltosprong gaat lukken en waar en hoe de landing gaat zijn. Bij het Canadese GEM-model is de timing nagenoeg perfect. De koude houdt het hoog perfect op zijn plaats en samen tollen ze zelfs door richting het westen van Europa. Winter! Maar door die perfecte timing wordt dit scenario meteen heel onwaarschijnlijk.
Een temperatuur van -20°C op 850hPa boven de Lage Landen zou trouwens bijna uniek zijn.
Bij GFS lukt de salto ook vrij aardig. Alleen is de landing niet zo stabiel. Op grote hoogte ligt de kerndruk (oranje kleur) elders dan aan de grond. Gevolg is dat het hoog na enkele dagen balanceren van de uitgezakte koudebel afschuift richting Rusland.
Het veruit meest waarschijnlijke scenario is dat van het Europese EC model. Hier mislukt die salto volledig. De sprong is te wild waardoor het hoog snel over de uitgezakte koudebel heenspringt. Waarom is dit het meest waarschijnlijke? Gewoon omdat de druksystemen ten noorden van onze breedteligging de voorbije maanden al veel te mobiel zijn de voorbije weken en maanden. En ten tweede omdat er in de andere scenario’s te veel geluk mee gepaard gaat.
Hajo zette gisteren in de reacties de kansen op schaatsweer in de Lage Landen op een mooie 25%. Ik houd het op minder dan 5%, ook al gaan er statistisch meer dan 5% van de ensembleleden voor winterkoude in het laagland.
Zijn we dan weer terug bij af en transformeren de Alpen verder naar een echte woestijnomgeving? Nee, dat denk ik niet. De extra tien dagen droogte in de Alpen waar ik het in het begin van het bericht over had, zijn meest waarschijnlijk de laatste. Want ook bij EC is er na de mislukte saltopoging geen hoog meer boven de Alpen te bespeuren.
De weg wordt dus steeds meer vrijgemaakt voor mooie natuursneeuwval in de Alpen. Zelfs in het Sauerland is er op termijn het een en ander mogelijk. Afwachten wat het wordt. In tussentijd kunnen wel de sneeuwkanonnen steeds meer aangezet worden in de Alpen en moeten we met z’n allen de borrelhapjes bovenhalen en luid supporteren voor een goede afloop van de saltosprong. Hup hoog, hup!
113 reacties
Reacties zijn gesloten.