Hierboven een still uit de video die Steven van Veen drie jaar geleden monteerde om zijn passie voor poedersneeuwskiën en het zelf maken van freeride ski’s met de wereld te delen. De video staat onderaan dit bericht. Pregnant is de passage waarin hij zegt hoe bijzonder het is als de poeder zo dik en los is dat de opstuivende poeder je spoor achter je weer bedekt: “De mooie lijnen die je dan trekt die dan weer gevuld worden met poedersneeuw zodat ze verdwijnen. Dat heeft voor mij alles te maken met de tijdelijkheid”.
Ik kende Steven niet. De mensen van Wepowder kenden hem des te beter. Zie hierrr wat hun Meteomorris schrijft.Ergens in een van de steile couloirs aan de zuidoever van het vermoedelijk al bevroren Lej da Diavolezza ging het maandagochtend gruwelijk mis. De meest waarschijnlijke plek heb ik gemarkeerd in Slopescience.com. De lengte van de lijn is 250m en volgens WePowder werd Steven over de helft van deze lengte meegesleurd tot aan het meer. Het kan daarom ook wel een kortere lijn naast de ingetekende lijn geweest zijn.
Steven was als toegewijde freerider natuurlijk uitstekend uitgerust en zijn maten zullen geoefend zijn in het zoeken met de piepers. Pal naast het bergstation is tegenwoordig een freeriders checkpoint met oefenterrein en het is goed denkbaar dat ze daar die ochtend nog een oefensessie hebben gedaan. Ze vonden Steven dan ook snel – vooral omdat er op die helling geen twijfel kon zijn waar hij was beland (wat bij Friso die ruim 400m over een cliff en dan door een slingerende geul werd meegesleurd het grote probleem was) – maar het mocht ook voor Steven niet baten.
Hier zie je het Lej op de pistekaart. Je bereikt het dalstation van de gondel met de auto of met de trein vanuit St. Moritz of Pontresina. Boven bij het bergstation is een groot berghotel met hotelkamers en “Matrazenlager”. In 1999 heb ik er enkele nachten spotgoedkoop geslapen. In dit Zwitserse artikel lezen we dat Steven en zijn vrienden maandagochtend met de auto arriveerden op de parkeerplaats. Na enkele keren de nog afgesloten dalafdaling te hebben geskied, namen ze voor de tweede keer een lijn vanaf de kam boven het meer. De eerste keer blijkbaar probleemloos en de tweede keer dus fataal.
Hierboven een actuele foto van het couloir na de lawine uit een artikel op een Zwitserse site.
Slopescience.com laat er geen twijfel over bestaan dat de helling waar het mis ging qua hellingshoek in de gevarenzone tussen de stippellijnen zit (net zoals het bij Friso was). Een helling dus die je na een verse sneeuwval zoals afgelopen zondag eigenlijk één of meer dagen – afhankelijk van richting van de helling en weersontwikkeling – zou moeten mijden. Het feit dat het couloir eindigt bij een meer maakt het extra gevaarlijk omdat de sneeuw daar op een hoop komt te liggen (net zoals bij Friso gebeurde die op een piste belande). Maar ik ken de toedracht van Stevens ongeluk dus niet en moet dus gissen.
Bij een van de condoleances op WePowder lezen we: 2 jaar geleden op een trip (oa Diavolezza) Steven leren kennen als een bedachtzame freerider, die vooral zijn gezin een nachtmerrie als deze wilde besparen. Dat dit net hem overkomt maakt het nog zo moeilijk te bevatten. Ook lezen we daar dat er gevochten is voor zijn leven. Een hel moet het zijn geweest voor zijn goed getrainde maten die hem met de beste hoop zo snel hadden uitgegraven. Mijn gedachten gaan zeker ook uit naar hen!
Hier Steven’s video van 3 jaar terug. Best confronterend zijn om te zien hoe Steven aan het begin van de video nog een doorsnee skiër is en hoe hij vervolgens zijn passie gaat volgen en zoals we nu weten zijn noodlot tegemoet gaat. Hij zocht de tijdelijkheid en is nu verenigd met het eeuwige! R.I.P. We leven mee met zijn gezin dat nu alle kracht nodig heeft. Condoleances hieronder of op WePowder.
29 reacties
Gesloten voor reacties.