Winter is coming. Laat de wintersportvoorpret maar alvast beginnen. Samen met Anne blikken we terug op zijn Japanavontuur. Anne reisde af naar Japan om zich daar vol overgave in winterwonderland te storten. Eerder vertelde hij al over hoe hij een avontuurlijke amateur in Japan was. Lees vooral die blog ook even terug voordat je in het vervolg van zijn avontuur duikt.
Ken je de film Inception? In Japan moest ik vaak aan deze film denken. En dan vooral het einde van de actiescene, de stapeling van gedachtes, dromen die voor een steeds sterker slow-motion-effect zorgen. Ik beleefde precies dit, maar dan andersom in Japan. Ik neem jullie graag mee naar dit moment.
We waren vroeg wakker geworden om vooraan in de rij voor de lift te staan. Na alle liften genomen te hebben en als een van de eerste boven te komen, wachtte ons nog een bescheiden hike van 30 minuten die we moeiteloos verslonden. Hier, bovenop de berg, kwam bij mij het besef. Wat hebben we in vredesnaam allemaal gedaan om hier te kunnen staan en waarom? Ik stond boven op Mt. Niseko-Annapuri. Voor ons lag de prachtige, geïsoleerde top van Mt. Yotei. Als je de foto ziet, snap je hoe inspirerend dit kan werken en dat er – voor ik de fantastische wereld van losse sneeuw indook -een gevoel in mij opkwam, een verlangen, een soort heimwee naar de toekomst.
Ik denk dat veel van jullie dit gevoel wel zullen herkennen. Je staat op het punt iets te doen waar je ongelofelijk veel in geïnvesteerd hebt.
We hadden een vliegreis van meer dan 20 uur achter de rug waarbij we van Brussel naar Doha naar Tokyo naar Sapporo gevlogen waren. Om vervolgens een uur te wachten op de bus en daarna nog ruim 2 uur te moeten reizen naar Niseko zelf. Hier aangekomen kwamen we erachter dat het 00:00 uur was (we waren ook nog 8 uur vooruit gegaan in de tijd) en dat we dus 44 uur na vertrek op plek van bestemming aangekomen waren.
Skiën in Japan – het plan
Het plannen voor Japan was al een half jaar eerder begonnen. Zoeken van vliegtickets, contact met lokale organisaties, materiaal verkrijgen, lawinekennis opdoen: een hele rits van activiteiten…
De wens om naar Japan te gaan was in de jaren ervoor gegroeid. Minder sneeuw in de Alpen, veel zon, weinig kou, behoefte aan ander terrein, behoefte aan avontuur. Zonder deze drang naar avontuur, zonder het half jaar plannen en zonder de reis van 44 uur hadden wij nooit bovenop die berg gestaan. Nooit dat moment beleefd. Een ware Snowception als je het mij vraagt.
En dat moment! Ik weet niet wat het precies is, het is een ervaring van alle zintuigen tegelijk. Je tast voelt en ervaart de kou van de sneeuw die je om de oren vliegt. Je hapt naar adem. Hoort het suizen van de wind. Proeft de smaak van sneeuw die langzaamaan rond je mond aan het smelten is. Je ogen moeten zich opperbest aanspannen om door alle sneeuw heen nog diepte, contrast en hopelijk de juiste route te vinden. Het is een sensatie die je volledig intens beleeft. Nog dagenlang natrilt in je lichaam. Een drang opwekt om meer hiervan te beleven. En tegelijkertijd een immense tevredenheid veroorzaakt waar je nog heel erg lang van kunt nagenieten. En terug kan blikken op alle energie die je erin gestoken hebt, waarbij er voor mij maar één conclusie mogelijk was.
Het was het waard! Maar dat kan ik nog in duizend woorden uitleggen, een filmpje maakt het zoveel duidelijker.
Snowception from Anne Bakker on Vimeo.
2 reacties
Gesloten voor reacties.