Begin december 2018 zijn na 5 jaar samenwerking twee markante weermannen van Wintersportweerman.nl plotseling gestopt met hun activiteiten. Fréderic schreef op 6 december een laatste weerbericht met een afscheidsgroet waaronder veel hartverwarmende reacties verschenen. Dank daarvoor. Er was veel vraag ook naar de reden van deze grote verandering. Na enig wikken en wegen is besloten toch met een uitleg te komen. We zijn namelijk een community platform. Authentiek en persoonlijk. Het gaat bij ons niet alleen technisch om het weer maar ook om de poppetjes. vele reageerders kennen we persoonlijk. Velen zijn ons al jaren trouw. Die hebben recht op duidelijkheid. Nou op dezelfde dag schreef ik onder de avondupdate onderstaande uitleg…. onder dat bericht staan veel steunbetuigingen. Veelbegrip van collega (kleine) ondernemers. Nou daar gaan we…
Een pijnlijk maar blijkbaar noodzakelijk moment in het groei- en leerproces van dit platform. Enerzijds is Wintersportweerman.nl altijd een komen en gaan geweest van weermannen. Wie herinnert zich Finn nog? Een van mijn beste vrienden. Een zoon bijna. Hij heeft me hier in Oostenrijk al opgezocht en we hebben samen gevlogen. Arjan. Wijnand. Roger. Jeroen. Andere mensen waren waanzinnig belangrijk op de achtergrond en namen afscheid. Marco. Jasper. Op zeker moment is er voor een drietal fanatieke reageerders een speciale plek ingericht “Weerpro” noemden we dat. We hadden vaak op één bericht honderden reacties. Mensen die minder fanatiek zijn met de weerkaarten sneeuwden een beetje onder. Een simpele vraag over de aanstaande wintersportvakantie viel dan tussen wal en schip. En met de weerpro-berichten werkte het prima. Daar meer de technische discussie. Elders iets meer ruimte voor jan en allemaal om eens wat te roepen of een simpele vraag te stellen.
Uiteindelijk groeide Wintersportweerman.nl. Ook financieel. Meer werd mogelijk. Ik was toen nog de steunpilaar in een gezin met vier kleine kinderen. Mijn ex-vrouw bood de stabiliteit. Ik maakte budget vrij om de weermannen een grotere rol te kunnen geven. Ik ben altijd erg gul geweest, soms te gul en heb daarom in mijn leven niets gespaard. Ik vind delen het mooiste wat er is. Delen is alles. Het enige mooie aan iets te bezitten is dat je het kunt delen. Als je een mooie bolide hebt… wat is er dan mooier dan een goede vriend de sleutels geven dat ze er eens in mogen rijden. De glimlach die je dan ziet is onbetaalbaar. Zo staat de deur bij Wintersportweerman.nl altijd open. Iedereen met talent en passie en ambitie kan aan de slag. Net als in een open source project. Hoe anders groeit Wikipedia? Dat blijft zo. De grootste meest irritante trollen hebben altijd een net mailtje van me gehad of ze niet zin hebben aan boord te komen en gewoon mee te helpen met de weerberichten. Die trollen wijzen dat steevast af en laten zich daarmee kennen. Bah! Wat laf.
Zo niet Ronaldo, Fréderic en Leo. Zij klommen op de barricades en deden mee. De eerste zomer hielden ze zelfs pro deo alle weerberichten draaiende zodat ik in de zomer mijn handen vrij had voor sales. Hoe bijzonder is dat! Later kwam er een agenda waar iedereen intekende wanneer hij een weerbericht wilde doen.Dat ging nog wel eens mis en dan hadden we er twee. Ik kon de weermannen steeds een beetje meer betalen. Daarmee hadden zij dan ook het krediet dat ze er veel tijd in konden steken zonder protest van moeder de vrouw. Haha. Elke man die getrouwd is snapt wat ik bedoel toch? Wij mannen met onze bizarre nerdy hobby’s. Karpervissen. Dat geloof je toch niet? Weerkaarten napluizen. SSW’s naspeuren. Om zes uur opstaan om de nieuwe run te zien. Krankzinnig toch? Maar wij vinden dat mooi.
Helaas overkwam mij iets wat ik niemand ooit toe wens. Mijn gezin viel uit elkaar en dat was voor mij al de tweede keer. Als dat de eerste keer niet was gebeurd was ik nooit weerman geworden. Ik had een succesvol bedrijf met een groot team van IT-tekstschrijvers en verdiende meer geld dan ik ooit verdiend heb met de grootste IT-bedrijven als klant. De scheiding deed na een paar maanden zo verschrikkelijk veel pijn dat ik niet meer verder kon. Er was maar één weg voor me open en dat was terug gaan naar mijn passie. Dat waar mijn hart lag. De bergen. Ik werd mountainbike gids en begon weer helemaal opnieuw. Zoals ik ook al had gedaan toen aan het eind van mijn studie milieuhygiëne mijn wereld instortte omdat ik voelde dat ik niet verder kon als klimaatwetenschapper. Op maandag was ik begonnen met mijn eerste baan bij het KNMI. Op woensdag was ik weer weg. Skileraar was toen mijn redding. En in de zomer natuurgids voor SNP Natuurreizen. Dat pikte ik na mijn eerste scheiding weer ook en ook nu weer. Je kunt in de zomer met me op stap in de bergen door te boeken bij SNP.
Wintersportweeman.nl of eigenlijk de voorlopers daarvan…. kwam van de grond toen ik net de tweede liefde van mijn leven had gevonden. Ik bespaar jullie de details maar na 10 jaar strandde dat ook. Het had heel weinig gescheeld of Wintersportweerman.nl had dat niet overleefd. Verhuizen naar Oostenrijk en weer gaan paragliden zoals vroeger lonkte. En WSWM vanuit de Alpen runnen in plaats van vanuit een vinexwijk. WSWM Marco … ik wil het even noemen… stak me een groot hart onder de riem dat ik moest gaan. Jannes had het enorm moeilijk had me nog te volgen en steeds met me mee te denken. Zal ik wel? Zal ik niet? Ga er maar aan staan met twee kinderen die in Nederland naar school gaan. Ronaldo kwam mij me langs om er voor me te zijn. Helpen is moeilijk. Dat kan eigenlijk niet. Je kunt er alleen maar voor iemand zijn. Wie er waren. Dat vergeet je nooit. Cescia nam zelf het initiatief de partnerskigebieden een beetje happy te houden. Dat slaagde. Jullie komen haar weinig tegen, maar als jullie dit een leuke website vinden, uit dan ook eens je dank aan haar in de reacties. Ze doet veel voor weinig. Ze was en is er voor me.
Ik weet niet hoe ik de stap gezet heb, maar ik deed het: ik pakte 50 jaar oud moederziel alleen mijn boeltje, gooide de helft weg, stalde een kwart bij mijn broer en ging met een kwart op pad. Nee met een achtste… Want op het cruciale moment kwam nog een andere wintersportvriend bij me lang met een pickup en hij nam nog de helft mee voor me…. zodat ik met een volgepropte auto kon vetrekken en niet ook nog mijn mountainbike weg hoefde te gooien. En lang verhaal kort…. ik ben goed geland. Uitstekend geland. Ik ben gelukkig. Niet alleen geland maar ook weer gaan vliegen. Om ook dat met mensen te kunnen delen. Niets voor mezelf. Ja mijn hart moet blijven lachen. Anders heb ik niets te geven. En mijn hart lacht weer. En dus is Wintersportweerman.nl er ook weer. En dus gaan we door. Het is een groot avontuur.
Er is wel een groot verschil nu. Ik sta er financieel nu alleen voor. Ik heb hoge kosten om mijn kinderen gewoon regelmatig te kunnen zien. Geen pensioen. Investeren in een opleiding tandemparagliding. Materiaal aanschaffen. In feite een compleet nieuw leven beginnen. En het gaat goed. Niets zo mooi als dat mijn kinderen me weer gelukkig zien. En ik mijn bergwereld met hen kan delen. Hoe gelukkig ik ben dat ik ze straks ophaal om lekker als ieder ander Hollands gezinnetje autootje vol op wintersport te gaan. Met een vriend die ook recent gescheiden is. En we zijn beide trots dat we weer goed zijn met onze exen. De zijne gaat zelfs een paar dagen mee. De mijne moet werken maar we zijn echt weer goed samen. Geen grote geluk dan dat je kind te kunnen bieden. Dat ze ongehinderd van beide evenveel kunnen blijven houden. Dat ze beide ouders hun kracht kunnen zien en niet geknakt.
Maar er is dus wel verschil. Er was geen overwaarde. Financiën dwongen me zakelijker te worden dan mijn grote hart normaal gesproken toelaat. Wie was mijn boekhouder? Een volger van dit platform, die nota bene hier in Hopfgarten op de camping staat. Ik wilde loyaal zijn aan hem tot de dood. Maar het was gewoon te veel. En er was een mogelijkheid voor minder mijn boekhouding zelf te doen met een online pakket. Dat doet me pijn. Afscheid nemen. Ook de hosting bleek veel te duur. Maar Vertixo stak de helpende hand toe. We kunnen blijven. We blijven online. Voor veel minder. Groots! Dat dat nog kan in het zakenleven. Daar word je even stil van. De weermannen hielpen ook. Rekeningen mochten even doorgeschoven worden. Mijn skigebiedpartners hebben zelfs enthousiast geholpen. Normaal kreeg ik hun bijdrage pas in het voorjaar. Nu al in de herfst. Daarom zijn we er nog. En had ik onlangs de mooiste herfstvakantie met mijn dochter die je maar kunt denken. Nog een jaartje door zo en dan staan we er weer en komt er ook de inkomstenstroom van het tandemparagliden bij.
Ten aanzien van de weermannen was het dilemma of ik ze weer een worst voor moest houden zoals ik in het eerste jaar had gedaan. Zo van: we gaan groeien…. en je kunt mee groeien. Maar ik realiseerde me dat die worst voor hen voor mij als een wurggreep voelde. Ik hou van meteofiction. Maar zakelijk wil ik het liefst gewoon straight zijn. En dus heb ik met pijn in mijn hart besloten gewoon in de groep te gooien dat er geen worst meer is. Er is alleen een mooi door mij gedragen platform waar iedereen die maar wil in de pen kan klimmen om zijn geachten over weer en wintersport in de community te delen. En je snapt dat er genoeg voordeeltjes te verdelen zijn als je in de wintersportbranche zit. Dat kon en kan ik bieden. Wie maar wil. De deur staat open. Ook voor Fréderic en Leo. Altijd. Natuurlijk doet het pijn als iets waarvan je dacht dat het een serieuze bijbaan was ineens toch weer hobby wordt. En dat je dat thuis moet uitleggen dat het voortaan niets meer oplevert behalve de leuke wintersportvoordeeltjes. Dat is zuur.
Niemand wil krimpen. Iedereen wil groeien. De kans zelf iets op te bouwen en hier als gastbijdrager te blijven hebben ze niet gegrepen. Zoals Arjan ook destijds. Die was ineens weg. Finn niet. Hij vliegt intussen 747, maar wie weet zie je nog wel eens een weerbericht van hem hier. Of zie je hem hier met me aan een paraglider hangen. Ronaldo en zijn gezin zijn dierbaar en hopelijk wederzijds. Daar moet een weg te vinden zijn. Gisteren nog het jaarlijkse sinterklaasbericht. Marco ga ik hier deze winter ook zien heeft hij me gezegd. Dat zou gezellig zijn. Jannes. Cescia. Iedereen komt langs. In het verleden had ik wel eens stagiaires thuis op kantoor. Nu komt Jorne twee maanden naar hier. Dat wordt een waar feest voor ons als elkaar versterkende wintersportweermannen. Moedig ons aan om echt te gaan knallen! Nou met al die sneeuw die komt is dat niet eens nodig. Kan ik ook nog met Stefan gaan sneeuwscheppen en bij Eric langs bakkie doen.
Afsluitend voor Fréderic en Leo…. ik begrijp jullie beslisisng. Alles was entsteht, ist wert das es vergeht. Als grote liefdes kunnen uitdoven, als gezinnen zo maar uit elkaar kunnen vallen, wie maalt er dan om een weerteam? Dat is peanuts. Dat is niks. Mensen geef om je naasten. Daar gaat het om. Niet om een beetje sneeuw. Kies ook je naasten, je vrienden, je hobby’s. Wees selectief waar je je tijd insteekt. Je leeft maar een keer. Leo is een hele fanatieke hockeyer geworden de laatste jaren. Eerst langs de lijn voor zijn kids in allerlei rollen. Ook als weerman. Intussen speelt hij zelf fanatiek en haalt hij daar veel geluk uit. Ik vind dat fantastisch en ben blij voor hem. Fréderic is met het hele gezin gewoon fanatiek met wintersport. Maar leraar is een pittige baan. Kan het bij hem niet helemaal overzien. Welke stappen hij gaat zetten. Als je maar blijft bewegen. Stilstand is achteruitgang.
De modus hier bij Wintersportweerman.nl binnen het nieuwe financiële plaatje is niet gevonden. Dan moet je bewegen. Mensen kijk in de spiegel, Naar je eigen loopbaan. Soms koos je meer uit passie. Soms voor geld. Soms voor meer vrije tijd. Soms om een studie op te kunnen pikken. Het leven is een groot avontuur. En na vijf jaar is het gewoon vaak tijd om verder te kijken. Nee, niet in je relatie. Doe dat niet. “Heb het goed en hou het goed”, gaf mijn vader ons mee op zijn sterfbed. Blijf elkaar trouw. Maar blijf wel groeien. Enkele mensen hebben nu een besluit genomen verder te gaan groeien. Twee verlaten dit huis. Kijk naar je kinderen. Die gaan straks ook.
De deur is hier open in Hopfgarten. Voor iedereen. Voor weermannen. Maar ook voor elke volger om gewoon aan te kloppen om een paar uurtjes samen te gaan skiën of een tandemvlucht te maken. En als ik op pad ben huur je gewoon mijn hut en zijn we toch een beetje samen. Of toch meer vluchtig en virtueel, voor sommigen zelfs anoniem in de reacties. Alles is prima. Er is geen probleem. Er is geen stress. Die is juist opgelost. Dit is een mooi nieuw begin. Dank voor jullie aandacht!
Reageren op deze verklaring kun je onderaan dit weerbericht van 6 december 2018. We lezen dat de komende dagen ….
2 reacties