In het septembernummer van het fraaie Bergen Magazine verschijnt waarschijnlijk een artikel van mijn hand met een interview met de Zwitserse geoloog Christian Schlüchter. Wil je een flinke voorproef daarvan dan moet je dit uitgebreide interview lezen op het Zwitserse DerBund.ch en als je geen Duits kunt deze Google translate vertaling. De mooiste weerleggingen van de global warming orthodoxie komen altijd van buiten de klimaatwetenschap vooral als geologen, astrofysici of een paleoklimatoloog als onze eigen Bas van Geel tegen wil en dank stuiten op hard bewijs dat niet CO2 maar de zonneactiviteit en vulkanisme het aardse klimaat bestieren.
Op de foto zie je Schlüchter met een dik stuk hout staan. Voor hem begon het allemaal met dat dikke stuk hout. Als geoloog bestudeerde hij tot in de negentiger jaren puurt en alleen de eind- en zijmorenen van gletsjers om te kijken naar het oprukken van de gletsjers. Over het krimpen van de gletsjers wist men eigenlijk niet veel. Men nam gewoon aan dat dit een geleidelijk proces was vanaf het hoogtepunt van een ijstijd naar de warmte van het interglaciaal. Maar dat stuk hout was natuurlijk onmiskenbaar een overblijfsel van een warmere tijd. Zeker van voor de laatste ijstijd en dus 115.000 jaar oud. Mispoes. De stam bleek maar iets meer dan 4000 jaar oud. En dus moest het zo zijn dat de geltsjers ook na afloop van de laatste ijstijd al minstens één keer korter waren geweest dan nu.
Puur met dat stuk hout ondervond de Zwitserse professor, die onderzoek doet van de Alpen tot in de Himalaya, nog zeer veel tregenwerking van de klimaatwetenschappers die niet gediend waren van het feit dat iemand die zich normaal met tijdspannen van miljoenen jaren bezighoudt nu ineens in het territorium kwam van de “hockeystick-aanhangers”. Om de kritiek te smoren deed de hoogleraar vervolgens een keiharde test met de pas recent blootliggende wanden van de Rhône-gletsjer. In mineralen in de rots kun je zien hoeveel kosmische straling die wand heeft opgevangen in de laatste paar duizend jaar en dan weet je ook of die wand al een of meerdere keren eerder bloot heeft gelegen. Dat bleek zo te zijn en nu ging niemand meer tegen de zuiver vorsende wetenschapper in.
Het prangendste beeld dat de hoogleraar gebruikt om zijn bevindingen te illustreren is dat het nu vrijwel zeker is dat Hannibal toen hij met zijn leger met olifanten over de Alpen trok, dat er toen praktisch helemaal geen gletsjers waren en dat de boomgrens zo hoog lag dat het eerder een aangename boswandeling moet zijn geweest, dan een barre tocht. Natuurlijk vertelt Schlüchter ook over de kleine ijstijd waarin de gletsjers enorm groeiden tot in het midden van de 19e eeuw. Erg boeiend is dat Schlüchter heeft vastgesteld dat rond 1880, 1920 en 1980 (!) de gletsjers weer kortstondig groeiden. We weten dat vorige koude fase duurde van ruwweg 1940-1970 en dan zie je dat dus blijkbaar een paar decennia later terug in aangroei van de gletsjertong. Wanneer gaan we dat weer meemaken? Schlüchter heeft in zijn onderzoek soms “schokkende bevindingen” gedaan. Zoals het vinden van twee boomstronken een eindje uit elkaar die allebei in hetzelfde jaar waren geveld door het ijs. Hij is absoluut tot de conclusie gekomen dat niet alleen het smelten maar ook het oprukken van het ijs zeer plotseling kan gaan.
7 reacties
Gesloten voor reacties.