Een belangrijke reden voor mijn fascinatie met het Kleinwalsertal is de webcam bij het bergstation van de zwaar verouderde maar o zo charmante Zaferna-lift vanuit Riezlern. Met trouweninoostenrijk.nl heb ik vorige zomer zelfs een stel geholpen met een huwelijk in de Sonna-Alp, het almrestaurant pal naast het bergstation, waarbij de eigenaars van alm en lift een stoeltje speciaal met bloemen versieren. Maar geweest was ik er nooit! Na flink wat uurtjes te hebben gewerkt ook in de heerlijke zon op het terras van mijn appartement in het Apart Hotel, arriveerde ik pas om half 5 onderaan de lift.
Hier zie je wat ik bedoel. Dergelijke plaatjes zijn er meerdere keren per seizoen want het Kleinwalsertal is zo sneeuwrijk als de Arlberg. Verschillende reageerders op de site zijn fan van het dal en Hans ter Braak is een levende legende dus we zijn allemaal o zo blij dat Kleinwalsertal nu eindelijk partner is geworden! Sinterklaas 2014 kan niet meer stuk…
Het verhaal van mijn spertocht naar de cam der cams begint beneden in Mittelberg recht tegenover het Aparthotel. Daar staan twee rollende tapijten te wachten op sneeuw. Gezien de opstelling is een anderhalve meter poeder toch het minste wat men in het dal verwacht. Nu heb ik mijn gereserveerde pinda op het laatste moment in München omgeruild voor een BMW 3 serie diesel voor maar 100 euro bijbetaling. Ja die gaat ook met gemak 220km/h op de snelweg maar dat terzijde. Het is een automaat en ik heb genoeg automaat gereden waaronder een heel jaar im Amerika in een oude 12 cilinder slee. Maar het is altijd weer even wennen. De auto stoppen en de handrem trekken is niet genoeg met lopende motor. Wie schetst mijn ontsteltenis toen die BMW pardoes de piste op kwam gereden als een soort KITT in Knight Rider. Gelukkig 15 meter links van mij want evengoed had het ding me kunnen overrijden. En aangezien hij van een parkeerplaats aan de overkant van de weg kwam had hij ook total loss kunnen zijn met mogelijk een ernstig ongeluk voor de pechvogel die het prototype zelfrijdende auto zonder computer en sensoren zou hebben geraakt. Met een sprintje wist ik de auto te stoppen voordat ik antwoord kreeg op de vraag of het vehikel ook die steeds steilere helling stationair en op de handrem had kunnen beklimmen. Een pinda heeft dan ook weer zijn voordelen, maar ik heb mijn lesje wel geleerd. Had het ding maar een klein paaltje geraakt was ik 800 euro armer geweest. Want het hele eigen risico afkopen voor 20 euro per dag is voor watjes. No risk no fun!
Zeker geen watje is deze op 23 maart 2013 overleden Luggi Leitner. Maar dat is al aan het bergstation…. ik ga te snel…
Hier zie je nog eens zo’n typische bochtenhouding van de tijd dat slalomstangen nog geen kiepstangen waren. Een belangrijk deel van de totaal niet-anatomische “schouders naar het dal en knik in je heup”-skistijl is een erfenis uit de tijd van die vaste slalomstokken. De wedstrijdsport is sinds Alberto Tomba (en dat is al eeuwig geleden) bevrijd van deze erfenis. Helaas zit de officiële skischooltechniek er nog vol mee. Helaas vooral jammer voor de normale mensen zonder schaatsdijen die helemaal niet op deze manier kunnen draaien en die het toch van hun fitte skileraar moeten kopiëren. Maar dat is een ander verhaal…. nu eerst de webcam…. de heilige graal van het Kleinwalsertal .
Op weg omhoog pal onder de lift en dat is op het randje van een rode en een zwarte piste vond ik midden onder de lift dit muntje. Zal het geluk brengen?
Boven gearriveerd bouw ik de spanning langzaam op voor jullie. Heet, heter, heetst. Ik ben nu al vlakbij en zie een sneeuwmeter met elke 50 centimeter een dwarsstang. Het bord bovenaan kan scharnierend in twee helften naar voren dichtklappen. Ik verzin net spontaan een verklaring: misschien om wervelingen over het bord te vermijden die de sneeuwmeting zouden verstoren? En dat ze dan na de sneeuwval het bord weer open klappen en er de sneeuwhoogte op plakken?
Dit is hem dan. De huiskamervraag is drieledig: welk merk is dit, wat kost dat ding en waarvoor dienen die rode lampjes? Alvast bedankt want ik heb het een beetje te druk..
En dit is dan het beeld vanaf de plek van de cam….
En zo is het ingezoomd.
Voor het sneeuwvrije seizoen staat er een blok steen onder de cam om de piepkleine lens soms te reinigen of zo.
En dit is dan de populaire lunch en après-ski plek naast het bergstation. De eigenaars zijn ook eigenaar van de lift. Fanatieke skimensen.
Ook de piste onderhouden ze zelf…
Hier zie je het aanhaakpunt voor de pistenbully als die steil op en neer moet rijden…. tja het is laag op de berg en zware rotsblokken zijn hier niet. Dus is er een anker diep in de rots onder de zachte grond geboord…
Hier is een trouwe viervoeter – een lawinezoekhond – begraven direct naast de Sonna-Alp. Hoe weet ik dat allemaal? Tja omdat terwijl ik stiekem mediteerde in bovenste stoeltje van de stoeltjeslift net een Einhemischer met husky voorbij wandelde die ik natuurlijk vroeg bovenstaande kiek te schieten. Samen omlaag wandelend kwam ik van alles aan de weet over ski’s (de man blijkt importeur van Rossignol – ken je hun nieuwe freeride ski’s al yummie – in Vorarlberg en Tirol) en het Kleinwalsertal zoals het feit dat de Steinbockalm in Bödmen bij Mittelberg de gezelligste après-skibar is.
7 reacties
Gesloten voor reacties.