Na wat rondkijken en al eerder enthousiast te zijn gemaakt op wintersportweerman.nl, besloten wij vorig jaar om voor het eerst op wintersport te gaan met het hele gezin. Wij dus en onze 3 kids van 3, 5 en 7. Op naar Berghotel Rudolfshütte waar Hajo zo enthousiast over is, vanwege de ervaringen met zijn kinderen. Alle drie kinderen gratis in een familiekamer, met gratis eten (halfpension) en skipas. Dat is erg aantrekkelijk.

Het ging om de eerste week van de kerstvakantie. Hoogseizoen dus. We hadden weinig zin in de files op de bekende reisdagen en besloten daarom van zondag tot zondag te verblijven, dat is al gelijk het eerste voordeel van deze locatie: aankomst en vertrek op eigen gewenste data!

We vertrokken zaterdagochtend rond een uur of 11, hadden bij Keulen en Würzburg wat vertraging  en overnachtten bij Kretschmannshof in Oberasbach nabij Neurenberg. Een echte aanrader! Wel wat prijzig, maar een moderne en ruime kamer, zelfs een aparte slaapkamer voor de kinderen, en een geweldig ontbijt! Ligt ook in de buurt van het Playmobiel fun-park, maar daar zijn wij niet naar toe geweest.

Op zondagmorgen vervolgden wij onze weg en was het na de grensovergang bij Kufstein nog een kleine 2 uur rijden via Scheffau, Kitzbühel, Mittersill en Uttendorf naar Enzingerboden. Het laatste stuk is daarbij zo’n 17 kilometer een soort ‘doodlopende straat’ de Grossglockner op rijden en de laatste 7 kilometer is dan echt klimmen, bij winterse omstandigheden zijn sneeuwkettingen een must (thuis goed oefenen, bij mij liepen ze er vanaf… ;).

Vervolgens hebben wij bij het dalstation van ‘Weiss-see Gletscherwelt’ onze inbegrepen skipassen opgehaald, al onze spullen uitgeladen en werden we door een sneeuwstorm(pje) helemaal naar boven gebracht. We werden daarbij netjes en vriendelijk geholpen door het liftpersoneel.

Rudolfshütte vanaf de piste gefotografeerd. Wij zaten in het gebouwtje er rechts naast, dat met een tunnel verbonden is aan het hotel.

Na de check-in in het hotel was het even zoeken naar de kamer, maar werden we uiteindelijk netjes naar onze kamer begeleid, we zaten in een apart gebouw, net naast de lift. De kamer vonden wij wat aan de kleine kant voor 5 personen; een 2-persoonsbed, een stapelbed en een extra ‘zustell-bett’. Omdat onze kamer verder van het hotel af zat en we de kinderen niet alleen in de kamer achter wilden laten, zaten we in de avond voor ons gevoel wel ‘vast’ in de slaapkamer.

Foto 2 – Kleine kamer, het sneeuwt buiten, aan de overkant het hotel

Verder zijn de faciliteiten van het hotel goed te noemen; een leuk zwembadje, mooie sauna (handdoeken en badjassen te leen bij de balie), een klimmuur (met bijvoorbeeld gratis ouder-kind-cursussen), een tennistafel en (gezelschaps-)spelletjes om te lenen.

Voor het eten moesten we ’s-morgens en ’s-avonds vaak aansluiten in de rij. Het ontbijt is gewoon goed te noemen; vaak dezelfde lekkere producten (broodjes, jam, kaas etc) met afwisselend bijvoorbeeld gerookte zalm, roerbak-ei of een croissant en verschillende soorten drinken thee, koffie, choco, sinaasappelsap ed. Het avondeten was een redelijk uitgebreid buffet, waar we de ene keer echt lekker gegeten hebben en een andere keer weer wat minder. Altijd was er een salade-buffet, 2 verschillende soepen, een vleesgerecht met bijbehorende groente/aardappels, een visgerecht met bijbehorende groente en een kinder-gerecht, ook met bijbehorende groeten (waar volwassenen ook gewoon van mochten pakken). Echt lekker was de avond met zalm en biefstuk. Niet de Duitse steak, maar de echte biefstuk, poeh, die was goed gebakken zeg, en dat van het buffet!

In de eerste (kerst-)week waren de rijen voor het buffet echt te overzien, onze laatste avond (in de nieuwjaars-week) was echt al drukker en moest er wat langer gewacht worden. Wel goed om te vermelden; aangezien het half pension is, is het eten tussen de middag en het drinken bij het avondeten niet inbegrepen. ‘s-avonds kregen (gratis inderdaad) we altijd een karaf water (dat drinken onze kids het liefst) en zaten pa en ma aan ein grosses Weissbier ;).

Het skigebied zelf viel wel tegen. We wisten dat het geen groot skigebied is, 24 kilometer, maar een groot deel daarvan was (nog) niet geopend, eigenlijk alleen 2 blauwe pistes bij de Rudolfshütte en de lange rode langs de gondel, terwijl er behoorlijk sneeuw gevallen was. Die rode piste is dan wel weer een mooie afdaling. Als je er voor kiest om na het midden station verder naar beneden te skiën is het  ff een stukje afzien, want dat ligt echt plat langs het meer, maar is daarna de dal afdaling weer mooi! Qua wachttijden; op de zonnige dagen heb ik zeker 3 minuten moeten wachten op een gondel 😉 Dat viel me alles mee. Pas in de tweede week ging er weer wat meer open, wij verwachten dat dit komt, omdat het hele gebied pas vanaf 20-12 open ging en nog niet alles geprepareerd kon zijn.

Foto 3 – hele drukke pistes in het hoogseizoen

Het kinderland bij het midden station is goed. Het ligt beschut tussen de bergen, zelfs bij sneeuwstorm boven, dwarrelt de sneeuw hier vriendelijk naar beneden. De eerste dag moet je de kids zelf beneden brengen, en de volgende dagen worden ze boven opgehaald door de skischool. Bij het kinderland is een tapijt, een ‘treklift’ (waar je jezelf beet moet houden aan een touw) en pannenkoekenlift. Het eten bij deze lift vonden we voldoende, maar om het goed te noemen… De keuze was er beperkt. Geen idee hoe dat boven bij de Rudolfshütte was.

Kinderland

Kinderland

Eten bij het middenstation

De skischool zelf viel ons wat tegen: er was namelijk geen Nederlands sprekend personeel, waardoor wij ons verplicht voelden om er, zeker de eerste dag, bij te blijven. Ook werd er weinig moeite gedaan om iets van Nederlands te proberen. De jongste had ’s-morgens 2 uurtjes les (met leraressen die dat echt op een leuke manier deden) en de oudsten daarna nog 2 uurtjes (begeleiding minder enthousiast). Voor €10 kon je eten tussen de middag bijboeken, maar onze tip; voor dat geld kun je net zo goed zelf met je kids bij het midden-station gaan eten, minder kwijt en de kids kunnen zelf kiezen wat ze willen.

Alles bij elkaar hebben gewoon we een leuke vakantie gehad. De twee oudsten willen volgend jaar zeker weer gaan skiën. Als ouders gingen wij niet op deze vakantie met het idee om kilometers te gaan knallen, maar gewoon een leuke vakantie met het gezin te beleven. Wat dat betreft is dat gewoon erg goed gelukt; zelf niet koken en lekker in de sneeuw bezig geweest.

Pluspunten van de Rudolfshütte:

  • Prijs; onze kinderen waren gratis op de kamer
  • Prijs; skipas ingegrepen
  • Mooie omgeving; bovenop de berg aan de piste, echt ski-in ski-out!
  • Goede faciliteiten; zwembad, sauna, klimmuur, tafeltennis en spelletjes
  • Vriendelijk personeel
  • Verschillende keuzes bij het avondeten, afwisselend per avond
  • Mooie dalafdaling
  • Goed kinderland
  • Wachttijden bij de liften, ook in het hoogseizoen.

Minpuntjes van de Rudolfshütte:

  • Kleine kamer (die van ons in ieder geval)
  • Veel gesloten pistes in een al klein skigebied (voor de kids geen bezwaar overigens!)
  • Geen Nederlands sprekende skileraren.
  • Reistijd; het is ruim een uur verder reizen dan bijvoorbeeld skiwelt (Ellmau, hopfgarten, brixen ed.)
  • Niet / beperkt de mogelijkheid om ‘even’ een dagje in een ander skigebied te gaan skiën (de eerste gondel naar beneden om 9u, dan een uur rijden en om uiterlijk 16u weer terug zijn voor de gondel naar boven).

Voor ons als gezin is een wintersport vakantie door deze ervaring zeker voor herhaling vatbaar en is Rudolfshütte zeker een aanrader. Mogelijk overwegen we een volgende keer wel ergens anders te verblijven vanwege reistijd en waar skiles voor kinderen bij het verblijf is inbegrepen (bv. Silberregion Karwendel).


Hajo

Hajo Smit studeerde in 1991 cum laude af als meteoroloog, milieu- en klimaatdeskundige. Hij stopte na 3 "hele bijzondere" dagen bij het KNMI met zijn eerste academische baan en werd skileraar en natuurgids. Tussendoor was hij actief als tekstschrijver en vertaler. Aan het einde van het millennium werd hij even een grootheid in het Nederlandse inline skaten als hoofdredacteur van een skate magazine en organisator van een groot Red Bull event in Valkenburg. Na een seizoen als mountainbikegids in Griekenland en Oostenrijk begon hij in de winter van 2006 te bloggen op het snijvlak van wintersport en winterweer. Die winter in Königsleiten leerde Hajo in Oostenrijk ook paragliden. Tussen 2011 en 2017 nam zijn eigen website wintersportweerman.nl gewoon vanuit Nederland een zeer grote vlucht. In december 2017 verhuisde hij naar Oostenrijk om het paragliden weer op te pikken en tandempiloot te worden. Tijdens covid viel de sponsoring van wintersportweerman weg en werkte Hajo acht maanden in Nederland als klusser. De covid-winter 2021 verbracht hij in Hinterglemm waar hij ook weer actief werd als tekstschrijver. Wintersportweerman.nl behaalde dat seizoen een gigantisch bezoekersrecord van 70.000 unieke bezoekers op een dag. Sinds de zomer van 2023 runt Hajo in Zell am See Kaprun zijn eigen tandemparagliding bedrijf vip-paragliding.com.

3 reacties

Gesloten voor reacties.