Mijn naam is dus Hajo Smit. Daar zijn er drie van in Nederland en één in Duitsland. Ik ben wintersportweerman. Ook daar zijn er meer van in Nederland. Daarom ben ik maar naar Oostenrijk verhuisd haha. Nee naar Oostenrijk verhuizen is altijd al mijn droom geweest vanaf die eerste winter dat mijn ouders bedachten dat met een of meer andere gezinnen elke winter gaan skiën een leuk idee is. Het was januari 1971 – we spijbelden 2 weken – en er lag geen sneeuw in het Montafon…. kijk even mee!

Geboren exact met de jaarwisseling van 1966 naar 1967 was ik dus net 5 jaar geworden op mijn eerste wintersport in 1971. Daar werd ik gegrepen door het skivirus en het is nooit meer over gegaan. De liefde voor bergen kan genetisch zijn want ik ben kwart Zwitser. Mijn oma groeide op in Gossau bij St. Gallen in een landschap dat exact lijkt op de Penningberg in Hopfgarten im Brixental in de Kitzbüheler Alpen van waaruit ik 2 jaar keihard heb gewerkt om al mijn papieren te halen om commercieel te kunnen tandemvliegen.

Sinds ik in Oostenrijk woon ligt mijn focus weer helemaal bij de outdoor sporten die altijd mijn passie zijn geweest. Onder de vlag van skibikefly.com is iedereen het hele jaar welkom om met mij van al het moois te genieten hier. Op MTB. Met een tandemvlucht. Of in de winter met een ski- of snowboardclinic. Ik ben een totaal allround wintersportbeest die net zo handig is op langlauflatten (skating), alpine wedstrijdski’s, freeride poederbakken, lichte toerski’s, snowboard of skwal. Ik hike, ik klim, ik kajak, ik vlieg ook solo natuurlijk. Trailrunning check. Calesthenics check. Met dat laatste bouw ik spieren en skills. En dan de dingen die je ook spiritueel voeden: yoga, movnat, shinrin yoku (bosbaden). Mijn roots in de natuurbescherming en de milieuwereld zie je terug in mijn rol als reisleider & natuurgids voor SNP Natuurreizen en bij mijn liefde om op permacultuurboerderijen mee te werken (wooffen).

En het weer dan? Weerkaarten, weermodellen, metingen, records, extreem weer, sneeuwdumps, meteofiction. Tja zo lang ik in Nederland woonde en je nooit er van op aan kon dat het zou gaan winteren, was ik natuurlijk fanatiek met de kaarten bezig. En ook voor die ene wintersportweek zat je als een bezetene naar de meteofiction te kijken. Hoe meer ik de luxe had veel en langdurig te wintersporten – eerst jaren als skileraar en later als journalist/blogger – hoe relaxter ik er allemaal over werd. Misschien ook de leeftijd? Stoïcisme is een mooie levenshouding. Wat me succesvol maakt als weerman zijn denk ik een paar dingen: ik schrijf echt leuk, ik durf mijn nek uit te steken en ik wil nog wel eens mazzel hebben met een lange termijn prognose. Verder ben ik absoluut geen weerfreak. Door de jaren heen heb ik denk ik meer van mijn bezoekers geleerd dan jullie van mij. Een aantal van de slimste reageerders zijn uiteindelijk ook teamlid geworden. Zie bij team.

Nee, mijn hart ligt bij de natuur en bij sport. Het weer is bijzaak en je kunt er altijd wel wat mee hoe het ook uitpakt. Sauna en massage is ….. minstens net zo lekker als skiën. Meteorologie was in mijn geval op de universiteit alleen een bijproduct van mijn klimaatstudie. Ik was zo trendgevoelig blijkbaar en zo handig in netwerken dat ik in 1991 aan het einde van mijn studie aan de Wageningen Universiteit door hotemetoten gezien werd als een high potential die als brave discipel het klimaatevangelie wereldwijd zou gaan uitdragen. Ik kreeg mooie banen aangeboden bij het KNMI, onze Akademie van Wetenschappen (KNAW), bij het Instituut voor Milieuvraagstukken (IVM) en bij KEMA. Maar ik twijfelde al aan de zuiverheid van de klimaatwetenschap en voelde van binnen dat je deze jongen niet in een kantoor moet opsluiten. Mijn eerste baan in augustus 1991 verliet ik op de derde dag.

Begin december 1991 stapte ik op de nachttrein om de volgende ochtend in Zell am See op de bus naar Hinterglemm te stappen. Skischule Mitterlengau, meters poeder en heel veel ski, snowboard en après-ski. Ik vond mijn passie gevonden en werkte vijf volle seizoenen als ski-, snowboard- en telemarkleraar in Oostenrijk, Zwitserland (Portes du Soleil) en Frankrijk. Ik ontpopte me ook als creatieve ondernemer. Na het eerste seizoen in Oostenrijk – in een tijd dat er nog amper Nederlandse skileraren waren – verkocht ik succesvol de brochure “Hoe word ik skileraar in Oostenrijk?”. In de tussenliggende zomers werkte ik als bergwandelgids voor SNP Natuurreizen.

Yeti skigidsen en Inline Skater
Terug in Amsterdam werkte ik vanaf 1996 onder andere voor uitgeverij Bos&Co, waar ik twee jaar lang als redactiechef meewerkte aan een reeks grote en kleine “Yeti skigidsen”. Uit die periode stammen mijn relaties met lokale en regionale VVV’s in de skigebieden. Ik werd steeds vaker uitgenodigd persreizen te maken en zo leerde ik jaar in jaar uit steeds meer skigebieden kennen. Ik dook in de wereld van het inline skaten en stond aan de wieg van het destijds populaire tijdschrift Inline Skater. Samen met Red Bull organiseerde ik grote skate-evenementen zoals de Red Bull Downhill in Valkenburg en in die tijd was ik ook leider van de Friday Night Skate in Amsterdam.

Met dat inline skaten leerde ik de moeder van mijn zoon Tim kennen. Met haar woonde ik drie jaar samen in Enkhuizen van 1999 tot 2002. Als interim dingetje werkte ik in die jaren een jaar bij het PR-bureau MCS. Het trucje dat ik daar leerde pakte ik na een jaar al over als zzp-er. Zeer lucratief maar niet helemaal mijn passie merkte ik, toen mijn eerste gezinnetje uit elkaar spatte. Tijdens een weekje als skileraar wist ik het zeker. Kappen met tekstschrijven voor IT-bedrijven en weer terug naar je passie.  Ik verkocht mijn bedrijf editors’project.

Terug in de bergen
In 2004 ben ik terug in de bergen. Eerst als skileraar in Ischgl en dan daarna de hele zomer als mountainbikegids in Griekenland (Samos) en Oostenrijk (Hinterglemm). In de extreem sneeuwrijke winter 2005/2006 werkte ik 5 maanden als assistent-manager van het in zomer 2018  gesloopte Edelweisshaus in Königsleiten. Ik werkte hard omdat ik naast het hotelwerk ook nog uurtjes draaide als copywriter voor Discovery Channel en de Volvo Ocean Race én ik in die 16 weken mijn SonderPilotenSchein als paraglider haalde. Als experiment blogde ik ook nog eens op sneeuwlog.nl en dat bleef niet onopgemerkt. Die herfst richtte ik wintersport.blog.nl op maar verhuisde meteen weerals hoofdredacteur naar de portal wintersporters.nl die me al tijdens die sneeuwwinter benaderd hadden. Op verzoek van Martijn van Erp schreef ik eens voor de lol een weerbericht op die website en…. the rest is history!

Wintersportweerman.nl doorslaand succes!
Na twee jaar bij wintersporters.nl (inmiddels bekend als wintersport.nl) en drie jaar bij sneeuwhoogte.nl onder de vlag van sneeuwverwachting.nl vond ik het in 2011 tijd om mijn eigen site te lanceren wintersportweerman.nl. Verschillende volgers riepen het al: als je voor jezelf begint wordt het gegarandeerd een enorm succes. En zo kwam het ook uit… de website groeide binnen drie seizoenen uit tot dé wintersportweer-website van Nederland en België. In de tussentijd was ik getrouwd met een bijzondere vrouw die ik op de pistes van Méribel en Val d’Isère leerde kennen. We trouwden met kerst 2008 in Oostenrijk en in juni 2009 werd ik vader van mijn prachtige dochter Micky. In een samengesteld gezin met 4 kinderen was het soms best lastig prioriteiten stellen. Tien jaar lang kwam ik nauwelijks aan mijn outdoor passie toe. Ik vloog niet. Ik wandelde niet met groepen. En ik skiede zelden of nooit op mijn eigen niveau. I

n 2016 kwam dat allemaal weer in een stroomversnelling en volgde mijn solo verhuizing naar de Kitzbüheler Alpen waar ik nu ook blog voor bärig.tirol.

Let it snow
Afsluitend wil ik alleen nog zeggen: let it snow!

Zie ook: about.me/hajosmit & hajosmit.nl & freewriter.nl of huur me in als spreker!

weerman hajo in zwembroek

Hajo op zwart ijs op 2 februari 2012!

1 reactie

David · 30 december 2022 op 16:38

Ha Hajo, geen half(slachtig) leven dat je leidt, leuk om dit allemaal te lezen.
Je bent echt de allerlaatste Nederlander die je zou hoeven zeggen ‘vooral zijn passie te volgen’ !