Een man uit Kirchberg in Tirol liep de pelgrimage naar Santiago de Compostella en raakte geïnspireerd om ergens in de Kitzbüheler Alpen een St. Jakobskruis op de top van een berg te realiseren. Met de Buchensteinwand boven St. Ullrich in het Pillerseetal werd de geschikte lokatie al gauw gevonden. Sinds de zomer van 2014 is een schitterend driedimensionaal ontwerp gerealiseerd en kan het in alle seizoenen worden bezichtigd.
Als je in het St. Jakobskreuz de trap neemt hangt er op alle etages kunst. Neem je de lift staan er inspirerende teksten op de liftdeuren. Overal is glas om van de bijzondere doorkijkjes te kunnen genieten.
Op 18 meter hoogte dan kom je in de armen van het kruis en geniet je even buiten de hectiek van het wandelbedrijf of de wintersport van magistraal uitzicht over de Wilder Kaiser, de Leoganger Steinberge en ook….
De Pillersee, het meer waaraan deze hele streek binnen de Kitzbüheler Alpen haar naam dankt. En dat is inclusief het onder freeriders geliefde skidorp Fieberbrunn.
Wat niet kan in het St. Jakobskruis is eten. Maar zeg nooit nooit. Dit jaar werd de opening van het zomerseizoen van het Pillerseetal feestelijk ingeluid met afgelopen vrijdag- en zaterdagavond twee keer een diner waar je U tegen zegt.
Na zo’n dagje met veel verdamping en een beetje regen einde van de middag klaarde het ’s avonds op en vormden de grote glazen buitenwanden van het kruis een bijna onwerkelijk panorama.
De Leoganger Steinberge met reflectie van de zon in het glas en de stalen draagsstang van het kruisvormige gebouw.
De twee diners waren gelimiteerd tot 20 personen per avond. Het was zo geslaagd dat dit vaker moet gebeuren! Minstens een week elk voorjaar of waarom niet elke week een vaste avond? Tja… het is wel overwerken voor de liftbedienden. Die werden op de vrijdagavond ook al geplaagd omdat niet iedereen stipt om 18 uur verscheen. Er waren wat verschillende tijdstippen gecommuniceerd. Mijn vriendin en ik stonden daardoor pas om 19 uur bij de lift maar het personeel dat net wilde sluiten loste het met een glimlach voor ons op.
Nou het menu beloofde wat en dat werd dubbel en dwars waargemaakt.
Markus Zeiser, de chefkok van het Sportresort Hohe Salve in Hopfgarten had de regie de hele avond en tekende voor alle gerechten tot en met de pralines toe. Hij kookte eerder twee jaar bij een Michelin-restaurant in St. Moritz dus dat zit wel snor.
Twee stukjes Saibling uit de Pillersee.
De geschuimde veldzuringsoep met een “bitterbal” met kippenlever. Wist je trouwens dat kroketten en bitterballen van oorsprong een delicatesse voor de elite waren?
Het hoofdgerecht bracht een prachtig stukje filet van een bijzonder koeienras uit Zuid-Tirol: de Pustertaler Sprinzen. Nou die dieren moeten wat mij betreft zwaar beschermd worden (en dat doet de Italiaanse overheid ook) want dat was echt te zacht en lekker op de tong zeg!
Voor de yoghurt in het nagerecht tekende twee broers die zich de Milchbuben noemen. Ik ken ze want ze wonen iets hoger dan ik in hun familieboerderij in Penningdörfl. Op baerig.tirol is net een stukje over ze verschenen. Ze maken overheerlijke puur natuur yoghurt, boter en kaas.
Nou dat was dus ook smullen. Stukje honing in de raat erbij, bolletje honingijs en een takje vrouwenmantel. Helemaal af. Niets meer aan doen.
Of het moest dan een edel slokje van de Edelbrennerei Erber zijn. Dat ging er nog wel in na zo’n heerlijke maaltijd. Hun gebrande roggen is eigenlijk gewoon Whiskey. En de Schwarzer Johannisbeer was ook yummie.
Nou, niemand hoefde te rijden…. het eerste stukje dan. Dat ging gewoon met de lift weer omlaag. Hierboven de aanwezige notabelen die avond. Eigenaar en bedrijfsleider van de liftmaatschappij en het St. Jakobskruis met goedlachse aanhang.
En zo kwam een bijzondere avond tot een bijzonder einde. Komende week nog een leuk avontuur in het Pillerseetal: dan ga ik suppen op het bergmeer de Wildseelodersee. Wordt vervolgd dus.
2 reacties
Gesloten voor reacties.