Ik was er voor de tweede keer. Beide keren met een beetje haast op doorreis om mijn volgers het moois van de Swarovski Kristallwelten te kunnen laten zien. Dit keer toch iets meer tijd. Bij schitterend weer en ook de jeugd mee in de auto. En dus voor het eerst het mooie park achter het Swarovski museum gezien ….. en gedaan. Hierboven mijn dochter in een letterlijk schitterende draaimolen.
Met een vriendin bij de cirkel van hangende kristallen die misschien regendruppels voorstellen ….
Het is een van de grootste attracties van Oostenrijk bij een van de grootste industrieën van Oostenrijk. Een exportwonder. Een familie verzon dat je glas net zo mooi kunt slijpen als diamant en maakte er een wereldbedrijf en vooral een wereldmerk van. De fabriek ligt magnifiek voor de Nordkette die ook het decor van de stad Innsbruck vormt.
Als je het park gezien hebt en de kinderen zijn uit gespeeld in de hoge klimtoren… dan loop je langs de waterval naar binnen voor een echte onderdompeling in de wereld van kristallen. Met een audioguide in jouw voorkeurstaal aan je oor nemen verschillende internationale kunstenaars je bij de hand langs hun met Swarovski kristallen gemaakte werken.
En zeg nu zelf .. diamant of kwarts of glas…. wat maakt het uit… kwarts is natuurlijk ook gewoon glas. Silicium dioxide. Glas heeft wat bijmengingen. Ik ben geen expert. En kwarts vind je in de bergen. En glas ook…. of in elk geval in bosrijke omgeving omdat men vroeger voor het smelten enorme hoeveelheden hout nodig had.
Natuurlijk kom je aan het einde van de museumrondgang langs een shop. En niet zo’n kleine ook. Je kunt kiezen uit tientallen zo niet honderden artikelen. Zoals een schitterend telefoonhoesje. Het enige wat ze niet verkopen zijn dingen die niet schitteren.
En natuurlijk moet je even #Kristallwelten delen voor je weer naar huis gaat of kort na aankomst thuis. Dat hoort erbij. En met zo’n bord met mooie vleugels snapt het bedrijf ook hoe je mensen daartoe motiveert. Leuk gewoon allemaal en perfect voor een slechtweerdag tijdens de wintersport.
In ons geval was het een mooi weer dag waarop we ook flaneerden in Innsbruck een half uurtje nadat ik het Transavia-toestel met daarin mijn dochter vanaf een kruispunt in de stad over zag zoeven. Zo’n dag in februari is perfect voor een korte Wim Hof ervaring. Ja je bent dan de enige in T-shirt in de stad en dat zouden meer mensen moeten doen. Over paradoxen gesproken.
En overal in Innsbruck die Nordkette als decor. Mijn benen jeuken om er te gaan skiën. Is er nog animo voor een gezamenlijk ski-uitje in maart zoals vorig jaar? Laat het weten in de reacties. Is beetje krap nu. Anders mikken we op januari 2021.
