Er was eens….
Oke, mijn eerste bericht van dit seizoen op zo’n manier beginnen is misschien weer net wat over de top. Toch zijn dit de eerste woorden die bij me opkomen als ik de ervaringen van vandaag wil beschrijven. In nog geen negen uur tijd reden we vandaag van het zeker ook magische Noord-Brabant, naar het nog net iets meer betoverende Val d’Anniviers in de Zuid-Zwitserse Alpen.
Een uur of vier na vertrek was, eerder dan verwacht, de eerste sneeuw al zichtbaar op de toppen van de heuvels in het Zwarte Woud. Heel in de verte, en ook niet meer dan wat vage wit-groene vlekken, maar sneeuw is sneeuw! Enkele uren later passeerden we de Duits-Zwitserse grens. Daar reden we, de herfst uit, de winter in. En wat voor een winter! Binnen enkele minuten kleurde het landschap volledig wit. Samen met de ondergaande zon, en het hooggebergte van de Alpen in de verte, wist dit uitzicht mij mijn eerste euforische-winter-geluksmoment van dit jaar te bezorgen. Als ik het zo opschrijf klinkt het bijna schunnig, maar toch laat ik het staan.
En toen kwam daar de aankomst in Hotel Bella Tola gelegen in het knus ogende dorpje St. Luc. Als ik zou willen dan zou ik pagina’s kunnen volschrijven over alles wat er op deze ongelofelijk mooie plek te zien is, maar vanavond kies ik voor de kort maar krachtige beschrijving:
WAUW!
[metaslider id=30336]
We hebben onze kamer op de bovenste verdieping, helemaal in de hoek (zie het verlichte raampje rechtsboven op de foto bovenaan dit bericht). Morgen moet dit ons een grandioos uitzicht bezorgen over het prachtig besneeuwde dal. Totdat de zon opkomt blijft veel van het moois nog verborgen in de duisternis. Hieronder hetgeen wat we nu al wél kunnen bewonderen. Morgenochtend volgt de rest op facebook..
Voor nu: welterusten!
4 reacties
Gesloten voor reacties.