Het is 06:00 uur als mijn wekker gaat na een kort nachtje. Ik vond het toch een beetje spannender dan ik misschien in mijn laatste blog heb laten blijken. Eigenlijk was ik stiekem doodsbenauwd na alle verhalen en de voorbereidingen die iedereen – behalve ik – trof. Om 07:00 uur stond ik bij de gondel in Mürren en eventjes later zat ik aan een ontbijtje met James bond bij restaurant Piz Gloria, middenin de wolken. Letterlijk, want je kon maar een meter of 2 vooruit kijken. Samen met een flink pak nieuwe sneeuw, allesbehalve ideaal. Het was dan ook maar de vraag of de race alsnog vanaf Kleine Schilthorn (het officiële startpunt) zou starten. De helikopter kon in deze dichte mist niet boven komen om de lawine op de steile zwarte piste los te knallen, en dus zou het startpunt ver naar beneden verplaats moeten worden.
Doe mij nog zo’n champi
Plots voelde ik de ramen er bijna uittrillen. Goed, dat losknallen van de lawines was dus gelukt… Het weer heeft wel aardig wat roet in het eten gegooid, want de race startte een uur later. Als je zenuwachtig bent dan is wachten nóg vervelender dan normaal. Gelukkig was daar – tadaaaa – een champagne-ontbijt. Ik drink normaal nooit alcohol en vind champagne écht niet lekker, maar ik kon het wel gebruiken. Ik houd het netjes bij eentje, maar een Britse collegajournalist giet vlak voordat we naar beneden gaan nog de champagnerestjes van ons tafelgezelschap naar binnen. Ik geloof dat ik niet de enige met zenuwen was.
Dit moet toch leuk zijn?
Ik moet eerlijk toegeven dat ik zelden in mijn leven zó zenuwachtig ben geweest. Niet omdat ik geen vertrouwen heb ik m’n eigen ski-skills, maar omdat je langzaam gek wordt gemaakt door alle verhalen, professionele gear en zenuwen van anderen. Om je even een beeld te geven: de gemiddelde deelnemer is een man, skiet op raceski’s, heeft al zo’n 10x deelgenomen, draagt een rugbeschermer én een racepak en is de hele vrijdagavond bezig geweest z’n ski’s te waxen. Ik? Ik ging de berg af in m’n normale kloffie, op supersimpele all-mountain skietjes van Roxy met huis-tuin-en-keukenwax eronder. Tel daarbij op dat ik dat ‘geen bochten maken’ toch best wel een dingetje vond … en je krijgt een idee hoe ik daar stond te bibberen vanochtend. Terwijl ik normaal écht écht geen bange skiër ben. Ik stort mezelf met liefde van iedere piste af.
Los geht’s
Nou, daar gingen we hoor. Een uur later dan gepland skiede ik voor de 2e keer sinds ik in Zwitserland ben die 75%-piste. Dat er onderweg al een aantal skiërs een duikeling maakten of hun ski verloren, daar moest ik wel een beetje om gniffelen. 100 meter lager was de start van de race. 5, 4, 3, 2, 1: daar ging ik met startnummer 1823, vlak voor de pro’s! Bij de start maakte ik nog een paar bochtjes – omdat je gewoon denkt dat dat moet op een zwarte piste, maar al snel heb ik die bochten overboord gegooid. Het begin was het leukste deel van de race. Totdat je de delen van de race tegenkomt die uphill gaan. Dat waren er veel meer dan ik in eerste instantie had verwacht. En wat een ellende. Als de helling ook maar een beetje omhoog ging, dan stond ik compleet stil en werd ik ingehaald. Niet leuk! Enorm prikken, langlaufen en schaatsen geblazen.
Zonder armspieren ben je in deze skiwedstrijd nergens
Note to self: een sportschooltje zo nu en dan kan geen kwaad. Mijn achilleshiel? Spierkracht. Of het ontbreken daarvan. Ik kreeg mezelf gewoon niet omhoog. Beschamend! Ik geef eerlijk toe dat de enige ontwikkelde spieren in mijn lichaam, die in mijn vingers zijn. Van het vele typen. Verder heb ik kippenkracht. En laat kracht nou net iets zijn waar je in deze race niet zonder kunt. M’n eindtijd is dan ook om te huilen, maar hey: ik ben op m’n ski’s blijven staan, heb m’n best gedaan en ben in één stuk beneden gekomen. Wel 2,5x slomer dan de pro’s, maar so be it. Ik wil altijd overal de beste in zijn, maar dat me dat hier niet ging lukken, dat was me allang duidelijk. Omdat ik de track maar 1x had geskied ben ik door de dichte mist de weg een beetje kwijtraakte en halverwege ben ik gestopt omdat de mist op m’n goggles bevroren was en ik dus helemaal niets meer zag. Oh, wat zullen de pro’s me uitgelachen hebben. Op de downhill delen heb ik wel echt het gas erop gehad, tenminste, als ik kon zien waar ik naartoe moest. Ik wilde natuurlijk geen gate missen, want dat betekent diskwalificatie. Net als het uittrekken van je ski’s helaas, want anders had ik dat écht gedaan om de schade uphill te beperken. Heb ik het goed gedaan? Nee vreselijk, maar alles voor het verhaal…
Ik deed het dan wel niet goed, maar Lody Pieters wel
Weet je wie het wel goed gedaan heeft? Onze Nederlandse Lody Pieters. Hoewel hij niet als snelste in zijn klasse over de finish kwam, zit een podiumplek voor de combi (langlaufen, reuzenslalom en Inferno-afdaling) er voor hem waarschijnlijk wel in. Daar mogen we best een beetje trots op zijn! Volgens Lody kan het altijd beter en is het resultaat iedere race deels afhankelijk van een aantal factoren, waaronder bijvoorbeeld het type sneeuw (nieuwe sneeuw vandaag) en de keuze voor de juiste wax. Ik hoop hem vanavond op het podium te zien staan! Oh en weet je wie ook lekker gaat? Pippa Middleton, ja, de zus van. Om 15:00 vanmiddag start zij bovenaan de Schilthorn.
Inferno Rennen: yay or nay?
Zeker een yay! Als je de kans krijgt, zéker eens doen in je leven. Wat een belevenis en wat een gezellige sfeer. Daarbij is de Jungfrau Region prachtig en zijn de Zwitsers hier zó aardig! Ja, ik zou nog wel een keer mee willen doen aan de Inferno Rennen. Dan wel optimaal voorbereid. Ik vond het geweldig en afschuwelijk tegelijk!
Héél héél heel erg bedankt voor de digitale support de afgelopen dagen! Ik ga nog even de berg op (inmiddels al met spierpijn), want ik wil natuurlijk wel zien hoe Pippa Middleton het doet.
Ps. lees ook de rest van mijn blogs over hoe ik meedeed aan deze rete-spannende skiwedstrijd waarin ik vreselijk slecht was.
1. Een duivelse skirace, de voorpret is begonnen
2. Duim voor me, want morgen doe ik mee aan de Inferno Rennen
3. Inferno Rennen in Mürren: afschuwelijk en geweldig tegelijk
4. Inferno the day after: zou Pippa Middleton ook zo’n spierpijn hebben als ik?
21 reacties
Gesloten voor reacties.