Lang had ik met mijn vrouw Sylvia getwijfeld of we met onze kinderen (Anouk, 8 jaar en Wouter, 6 jaar) dit seizoen zouden gaan wintersporten. Uiteindelijk de knoop doorgehakt bracht dat een enorm voordeel: we konden nog kiezen. Dat werd natuurlijk de zuidkant. Als wintersportweerman ben ik uiteraard enorm enthousiast over alle schitterende partner-skigebieden. Daar dus wat moois uitzoeken en maar hopen dat er nog plek was. Dat lukte in Livigno! Helemaal goed, we zochten namelijk eens iets “anders”. En dat zou het worden. Een onvergetelijk avontuur!

IMG_1384

Vrouwlief wilde hoe dan ook een overnachting op de heenreis. Drukte, je weet niet wat het weer doet (pardon? zei ik nog..), laatste stuk door de bergen ken je niet en is eng dus moet je fris zijn, enz. Kon makkelijk bovendien want de kinderen waren vrijdag al vrij. Nou prima dan maar ook hier hopen dat er plek te vinden was – een week van tevoren. Weer geluk. Dat werd IBIS budget in het mooie Ulm, vlak bij de snelweg. Voor €49 heb je daar een prima standaard-kamer voor maximaal 2 volwassenen en één kind. Voor ons dus twee kamers. Met €7.50 extra een keurig ontbijt. Op de foto wat wazige gezichten (en dan wist ik mezelf nog buiten beeld te houden..) maar wat wil je ook; zaterdagmorgen 6h00. Achteraf toch weer een wijze beslissing van Sylvia want wat was het druk. Mede door de werkzaamheden in Duitsland veel file. Rotterdam-Ulm duurde ruim 9 uur.

DSCN9132

De tweede etappe, zaterdagmorgen, zou een stuk voorspoediger verlopen. De weg was schoon, zeer goede rijomstandigheden. En kijk aan, al snel verschenen de witte toppen.  Hier nog aan de noordkant, dwars door de föhn heen. Op de thermometer van de auto was mooi te zien hoe die soms net wel of niet doorbreekt. Bij gelijkblijvende hoogte (600 meter) zakte de temperatuur in 18 minuten tijd van 14 naar 2 graden. Klein stukje Oostenrijk en verder een schitterende rit door Zwitserland.  [metaslider id=40979] Zoals Jan Zwarthoed en Snowqueen (lees daar meer reis-deatils) al in hun mooie reviews beschreven: de meest voor de hand liggende route is via de 19 km lange Vereina-treintunnel. Opmerkelijk is dat vele routebeschrijvingen via Davos de Flüelapass over willen; die kent toch echt een winterafsluiting. Een alternatief kan nog zijn om Livigno vanuit het oosten via Bormio te benaderen maar dat is wat om en loopt via de lastige Passo Eira. De wachttijd voor de trein kan wat variëren maar viel ons erg mee,  een klein half uur. Luchtje scheppen, wat plaatjes schieten en het was al zo ver.

IMG_1392

Laatste “hobbel”: de Munt la Schera eenrichtingsverkeer tunnel. Ook hier hadden we geen last van drukte. Op zaterdag is het vanaf deze kant tot elf uur alleen het dal uit, daarna het dal in. Minder spannend dan de foto doet vermoeden: één lange rechte weg met goed zicht. Hoewel, op de terugweg liet ik me vanuit de zon en sneeuw enigszins verassen door het weinige licht. [metaslider id=41018] Vanuit Ulm stonden we binnen vier uur voor de deur van hotel Bernina. Geen verrassing maar wat een feest. Dit keer had ik de kinderen zowaar eens niets te veel beloofd: sneeuw, sneeuw, sneeuw! [metaslider id=41023] Na wat sfeer proeven, de spulletjes regelen en een heerlijk hapje en drankje op zaterdag konden we zondag los gaan. Met verse sneeuwval! Afgezien van de door het kleine gebied en niet geweldige skilessen wat tegenvallende wintersportvakantie in Tsjechië (2012) was dit voor de kinderen de eerste keer. Dus allebei in het beginnersklasje “gedumpt”. We kozen uit het ruime aanbod van skischolen voor de New Ski School Livigno. Spannend: hoe zouden ze het oppakken? Het zou een enorm succes worden. Vooraf hadden we wat reserves en eigenlijk angst vanwege de programmering. Anders dan we gewend waren van Frankrijk en  Oostenrijk -en Tsjechië- in Livigno namelijk alleen ochtendlessen. En o jee, slechts wat gebrekkig Duits en Engels maar vooral Italiaans sprekende leraren. Hoe lang zou het duren voordat de kinderen een beetje leerden skiën en wat in de middag te doen? Anouk hadden we duidelijk onderschat; al tijdens de eerste les werd ze er uit geplukt en een groepje verder gezet. Wouter zou nog wel even op de baby-piste blijven prutsen was onze verwachting. [metaslider id=41101] Maar wat werd er met handen en voeten goed lesgegeven en wat ging het snel! Ook Wouter pikte het zodoende snel op. Vervolgens werd ons verteld dat hij met een extra privé-lesje (waar smiddags ruimte voor is) misschien in hetzelfde klasje als Anouk zou kunnen komen. Hmm, commercieel denk je dan natuurlijk. Maar goed, voor €10 (bovenop de 38) kon Anouk ook mee doen dus vooruit maar. Voor beiden een geweldig succes! Zoiets is echt de moeite waard. Persoonlijke aandacht, daardoor niet alleen zeer effectief maar ook nog eens enorm leuk. [metaslider id=41106] Het resultaat: al snel zou Wouter het -samen met Anouk- hogerop zoeken en de rode pistes afkomen. Later in de week konden we smiddags heerlijk met zijn vieren!

Hier nog een keurige slalom-oefening..

En uiteindelijk -heel voorzichtig- voor het eerst een zwarte piste af (ja, de condities waren ideaal) en de traditioneel afsluitende slalom-race! Snel een filmpje van gemaakt om op school te laten zien – trots! En wat werd het leuk gedaan. Laatste stukje van de piste speciaal afgezet voor de kinderen, nauwkeurige tijdwaarneming en een geweldige omroeper! [metaslider id=41510] Sowieso is er in Livigno enorm veel te doen voor de kinderen; hierboven een kleine greep hoe het er aan en op de pistes uitziet. En alles tot in de puntjes verzorgd tot en met dus de prijsuitreiking maar ook de uitstekende geprepareerde pistes.  Wat een heerlijk kids-funpark bijvoorbeeld. En de skipas: tot 8 jaar gratis! [metaslider id=41529] Zometeen gaan we terug naar boven. Eerst nog eens even in het dal kijken. Wat een sneeuw! Dit jaar? Nee. Hoewel de condities dit seizoen wel uitzonderlijk goed zijn is Livigno is door de ligging (en de hoogte) een sneeuwzeker gebied vanaf eind november tot ergens in mei. Waarbij gezegd wordt dat de beste condities doorgaans van begin januari tot medio april te vinden zijn. De infrastructuur is er dan ook prima op ingericht en -ook na de zoveelste dump (30 cm verse poeder), middenin onze vakantie- werd er door niemand geklaagd. Het is immers de business! En werd meteen -vanaf 3h30 in de ochtend zo hoorden we later- zwaar materieel in stelling gebracht: van het stoepje voor de super tot op de daken van de restaurants. [metaslider id=41550] Is het druk in Livigno? Gezellig druk is de beste typering. Natuurlijk is het vooral tussen de middag -net als overal- zoeken naar en soms even wachten op een plekje en het eten. De langste wachttijden troffen we aan bij de zelfbedieningsrestaurants Costaccia (centraal gelegen bovenaan de gondel) en helemaal bovenin bij Carosello 3000. Maar al snel werd ons plekje Ristorante Tipico, een beetje verstopt net onder het middenstation van de gondel maar met prachtig uitzicht.Waar we iedere dag binnen 5 minuten een prima plekje vonden en bovendien heerlijk en gastvrij bediend werden. En ook leuk: bij alle restaurants na eenmalige creditcard-registratie (€1) ook nog gratis wifi. Ik heb het niet gebruikt omdat ik het eerst niet wist en er op zeker moment achter was dat opmerkelijk genoeg in vrijwel het hele gebied de (Vodafone) dekking ook uitstekend is.[metaslider id=42237] Bij de liften? De foto’s -willekeurig en zonder opzet genomen- spreken voor zich. Vrijwel nergens (lange) wachtrijen en niet zelden zaten we gezellig samen. Allen net voor de lunch heb ik richting de top (Carosello 3000) soms 5 tot 10 minuten moeten wachten. De kwaliteit van de liften is zeer divers. Zeker aan de Carosello-zijde van het dal zijn de meeste zeer modern. Zoals de comfortabele zes-zitter hierboven: snel, zelfsluitend- en openend en net als vrijwel alle stoeltjesliften voorzien van een extra kap die naar eigen believen te sluiten valt. Geen overbodige luxe; het kan in het zogenaamde “klein-Siberië”  zeer koud zijn. Tijdens onze week was het echter niet nodig. Ook de twee gondels zijn erg mooi. Maar zo hier en daar viel ook nog een wat roestige, zeer trage één-zitter met houten bankjes te bespeuren. De laatste twee foto’s van de slider hierboven zijn van de lange lift naar de top van de Mottolino-zijde; de rit duurt ruim een kwartier. Maar daar eenmaal aangekomen kun je via kortere liften alle kanten op. [metaslider id=42256] En op de pistes dan? Ook hier hoef ik aan de beelden eigenlijk weinig toe te voegen. Ondanks dat Livigno tijdens (en ook na) onze week volledig volgeboekt was: nergens echt druk. Mooi verspreid allemaal. Hoe is de verdeling van de nationaliteiten eigenlijk? Naast vooral veel Italianen zelf een heerlijke mengelmoes. De grootste categorieën waren in het seizoen 2012/2013 (in afnemende vertegenwoordiging): Polen, Duitsers, Tsjechen, Belgen, Denen en Russen. Van alles wat dus. Voor Nederland is dit nog altijd een vrij onbekend (en onbemind!) gebied. Wij vonden het prima; het geeft voor ons extra vakantiegevoel.

 Skigebied Livigno

Hoe ziet het skigebied er uit?  Hmm, op zo’n kaartje, zelfs hier in het groot of kijk hier voor de interactieve versie, kan dat er beperkt uitzien. En het aantal kilometers aan pistes -115- zegt ook niet alles. Het is prima! Volop skiën voor jong en oud en mooi verdeeld ook. Onderin veel blauwe pistes; ideaal voor de beginnende kinderen of wat minder gevorderde skiërs. En wat hogerop: vooral veel heerlijke rode pistes, en een aantal zwarte. De meeste breed tot zeer breed. Daardoor over het algemeen niet extreem moeilijk, al zullen de uitstekende condities nu natuurlijk ook meespelen. We zijn vooral aan de Carosello zijde actief geweest. Aan de Mottolino zijde ben ik niet eens goed toegekomen. Enerzijds omdat het zo al voldoende was. Anderzijds ook wel omdat -dat is eigenlijk het enige nadeel van Livigno- de twee gebieden niet direct met elkaar verbonden zijn en zelfs niet heel eenvoudig te overbruggen zijn. Er gaan gratis shuttle bussen, maar omdat die rondjes rijden kan het afhankelijk van waar je zit een vrij lange rit zijn.

DSCN9677

Ik deed het lopend; zo’n 20 minuten.  Het gebied daar: nog rustiger, veel brede rode en zwarte pistes, maar wat minder te doen voor de kinderen. Uitdagingen zijn er ondanks de dus doorgaans niet zeer moeilijke pistes toch zeker te vinden in bijvoorbeeld de diverse funparken en de “grote mensen slalom”, met tijdwaarneming. Ik dacht: die doet papa ook wel even. Ik had zo’n ding nog nooit van dichtbij gezien laat staan geprobeerd dus geen idee hoe goed je daarvoor moet kunnen skiën.. Als je goed op deze foto kijkt kun je zien hoe zo iets in elkaar steekt: om de poortjes leen loopt een zeer smalle en zeer bochtige IJSbaan. Na er twee keer uit moeten skiën om niet gelanceerd te worden heb ik het halverwege maar opgegeven. En wat valt er nog meer te doen?

Nou ga eens heliskiën! Hajo schreef er eerder dit schitterende artikel over waar ik uiteraard niets aan toe te voegen heb.

1597004_656020771135739_118623292_o

Naast het wekelijkse “night time skiing” op donderdagavond en de wervelende show van de skileraren op dinsdagavond zijn er diverse evenementen; bijna iedere week is er wel wat bijzonders. Afgelopen week vond het ” Nine Knights” plaats. Aan de Mottolino zijde is men weken bezig geweest met het bouwen van dit prachtige kasteel . Frederic en Hajo haalden het al eerder aan: hier kun je het verslag lezen en heerlijke filmpjes bekijken. Wat me verder zo te binnen schiet: op de zaterdag dat we aankwamen (net gemist) was er een mountainbike race (ja door de poeder!)  en ook het carnaval werd er op typisch Italiaanse -en winterse- wijze gevierd. Meer specifieke informatie vinden, het e.e.a. volgen of gewoon nog meer geweldige foto’s en filmpjes  zien?  Ga eens naar de facebookpagina’s van Livigno, Carosello 3000 en Mottolino en de twitter-accounts van Livigno, Carosello 3000 en Mottolino. Hou als je enthousiast geworden bent zeker ook de site van Livigno in de gaten voor de laatste informatie, de agenda en de aanbiedingen. Het seizoen dat deze winter al medio november begon zal waarschijnlijk tot half mei duren! [metaslider id=42577] Tot slot nog wat plaatjes van het gebied waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. [metaslider id=42594] Groetjes, Wouter, Anouk, Sylvia en Leo!

Categorieën: LivignoReview

Leo

Leo, chemisch analist, 50 jaar, is sinds zijn vroege jeugd enorm in (winter)weer- en sport geïnteresseerd. Zijn eerste sinterklaas-surprise was dan ook een ingevroren scheurkalender van Jan Pelleboer. Sinds de opkomst van het internet en vooral de toegankelijkheid van alle gegevens ging hij zich er wat verder in verdiepen. Tegelijkertijd kwam hij als vanzelf op de site van Hajo Smit uit. Dankzij mooie interactie met een aantal anderen die reageerden op de artikelen van Hajo ontstond het idee daar wat meer mee te gaan doen.

2 reacties

Gesloten voor reacties.