Vandaag beginnen we met een mooi verhaal van Meteoconsult over misleidende statistiek, waarmee ze ook een beetje het KNMI aanvalt. Nu er voor het weer in de Alpen nog niet heel veel toe te voegen valt aan het bericht van gisteren houden we het algemeen en kijken we weer eens naar de oceaancycli. PDO, AMO, NAO, ENSO. Dit rijtje moeten we allemaal kunnen dromen. Joe d’Aleo (samen met Joe Bastardi vaste meteoroloog van Weatherbell) heeft een schitterend verhaal geschreven over deze cycli in relatie tot het diepe minimum van arctisch zeeijs afgelopen september en het optreden nu van de orkaan Sandy.
Lees zijn analyse hier bij de datum 31 oktober. Heel kort samengevat staat er: de temperaturen op aarde zijn nu stabiel door een negatieve PDO en een geleidelijk inslapende zon. Het laatste bastion van warmte is de positieve AMO. Die is debet aan het lage minimum van zeeijs en ook aan de mogelijkheid van een storm als Sandy. Met global warming hebben beide sowieso niets te maken want rond de zuidpool was deze zomer een absoluut record aan zeeijs en sinds Katrina waren er geen hurricanes meer in de VS wat zeer uitzonderlijk is.
De klap op de vuurpijl die D’Aleo geeft is:
When the AMO goes cold in 5 years or so and cycle 24 gives way to dud cycle 25, Katy bar the door.
Waarbij ook onze eigen zonneprofessor Cees de Jager zich aansluit: hij gaat uit van een Dalton minimum vanaf de volgende zonnecyclus. Het (zeer lage) maximum van de huidige cyclus 24 hebben we komend voorjaar. Daarna kan de kleine IJstijd beginnen. En om het cirkeltje rond te maken met de statistiek bovenaan: die algemene trends zeggen weer helemaal niets over wat we komende winter voor onze kiezen krijgen. Duim gewoon waarvoor jij wilt duimen en als je een goed lijntje met de weergoden hebt dan krijg je waarvoor je gevraagd hebt. De kunst is niet te overvragen. Haha.
15 reacties
Gesloten voor reacties.