Heb jij wel eens meegemaakt dat je ski’s zijn gejat? Splinternieuwe ski’s met splinternieuwe binding die je er zelf met veel liefde op hebt gemonteerd? Die je perfect hebt gewaxed en die je letterlijk al onder de knie hebt klaar voor de heftige wedstrijd die je de volgende dag moet skiën. Nou pak dat allemaal samen en je weet hoe ik me voelde vanochtend. De foto hierboven is een uur na deze ultieme dip genomen maar dat was nog niet waarom ik nog een uur later super high was.
Dit was nog weer wat later toen het mooiste moment van de dag al geweest was. Hoewel? Het bleef allemaal leuk op deze dag op een heel klein dipje na. Hang on! Zie je trouwens de lenticularis hangen. Altijd present in zachte zuidelijke stromingen. Nu dan maar snel naar mijn mooie moment. Toeval bestaat niet. Ik had nog allerlei oponthoud vanochtend, zoals een bon op mijn auto dat ik die heel snel in de parkeergarage moest zetten waar ik nog deze fraaie Hollandse soortgenoot zag staan:
Wie herkent het kenteken? Anyway, zo liep ik dus enkele keren het appartementgebouw in en uit. Waarbij mijn ski’s en stokken een uurtje buiten voor de deur stonden. Ineens dacht ik: snel ff checken of de ski’s er nog staan want die HEAD Cyclic 115 zijn splinternieuw. Oeps. Weg! Nee toch? Na een beetje paniekerig heen en weer lopen, vond ik één strohalm: dat mijn oude baggerstokken ook weg waren. Dat zou een dief niet doen. Bij de VVV vertelde men mij dat er een conciërge in het gebouw was. Ik daarheen en ja hoor: deze dame had mijn onbeheerde boeltje weggestopt!
Nou je snapt dat ik heerlijk doorademde. De vrouw van de VVV met een zeer grote glimlach vertelde dat alles goed was. En toen begon mijn skidag! Wat een schitterende bergen hier zeg!
Overal ook mooie steile hoekjes te vinden….
Ik was helemaal in mijn uppie onderweg. Met volledige lawineuitrusting en een pieper op zenden. Maar daar heb je niks aan als je alleen bent. En dus kietelde het toen ik bijna bij een bergstation aangekomen een hele horde een top op zag klimmen. Ik besloot: ik klim er achteraan en kijk boven wel wat ik doe. Bleken binnen de horde 3 ervaren locals te zitten die een afdalinkje van de supercategorie van plan waren. Ik weer die beslissing: pak ik de eenvoudigere afdaling (langs de vier cirkels) op loop ik achter die Fransen aan. Ik besloot weer: ik klim achter ze aan en kan boven altijd nog beslissen om de eenvoudigere variant te nemen. Boven voelde ik me opmerkelijk rustig ondanks dat de Fransen zeiden dat het erg steil en erg smal was. Toen ik een van die Fransen bovenin ook nog eens knullig zag vallen – door de zware maar nog wel zachte sneeuw is er amper gevaar dat je helemaal naar beneden stuitert – en alledrie ook een minder lawineveilige route zag skiën dan die ik in mijn hoofd had, wist ik dat ik er de dag voor de kwalificatie voor het NK (waar het natuurlijk ook op cliffjumping aankomt) gewoon lekker naar beneden zou skiën. De derde Fransman had beloofd om te kijken of alles goed ging. Ik wil niet opscheppen maar het was weer een appeltje eitje. Dat is een beetje mijn hele kleine frustratie als drukke familieman. Dat ik gewoonweg niet de tijd heb om echt mijn grenzen te verkennen. Dit was in elk geval nog ruim binnen mijn grenzen. Doel: fit blijven en als de kids ouder zijn weer wat meer de vleugels uitslaan.
Zo uitgezoomd ziet hij er echt wel leuk uit toch?
Afsluitend: wat een mooie bergen hier…. enne…. ik ga zo naar de riders meeting waar ik het slechte nieuws nog eens moet aanhoren dat kwalificatie en wedstrijd zijn uitgesteld naar donderdag en vrijdag. Dan ben ik al niet meer hier. Het thuisfront roept. Frustratie? Geenszins! Deze dag pakt niemand mij meer af. Ik heb weer een skigebied aan mijn lange lijst bezochte skigebieden toegevoegd. Een leuke weervideo voor jullie opgenomen. Nog twee dagen “vrij skiën” afgewisseld met werken in mijn appartementkantoortje voor de boeg. En die wedstrijd die doe ik dan een ander jaar wel weer!
PS Bij Goethe is het: himmelhoch jauchzend zu tode betrübt. Dus net andersom: eerst de high en dan de dip. Ik draai dat liever om en die dip van die gestolen ski’s die was ik ook al stevig aan het “managen” totdat bleek dat zelfs dat niet nodig was. Om het terugvinden te vieren heb ik mezelf getrakteerd op een set skivellen bij mijn brede latten… ga ik ook nog eens een mooie lange piste mee oplopen deze dagen. De conditie wil ook wat.
14 reacties
Gesloten voor reacties.