Bikiniski - klik voor groot

Nu het weer zachter wordt in de Alpen steken de pessimistische geluiden over papsneeuw en groene hellingen, natuurlijk weer de kop op. En toch zijn de warme dagen in het voorjaar zowat de mooiste skidagen van het jaar. De vele bikini-races die wereldwijd worden georganiseerd getuigen daarvan (bron foto). Nog maar weinig Nederlanders begrijpen hoe je hiermee om moet gaan. Bij deze leg ik dan ook voor eens en altijd uit wat er nu zo gaaf is aan voorjaarssneeuw en waarom ik dit ook wel ‘firnskiën’ noem. 

Bron: ankn.uaf.edu

Wat is ‘firn’?
Zowaar staat er op de Nederlandse wikipedia een heel aardige definitie van firn: “Firn is een grofkorrelige substantie bestaande uit een sneeuw en ijs, die ontstaat door het beurtelings ontdooien en bevriezen van de bovenste sneeuwlaag in zogenaamde firnbekkens.” Tja, maar wat heb je daar nu als pisteskiër aan? Welnu… in feite is oudere meervoudig geprepareerde pistesneeuw niets anders dan… kunstfirn! 

Hoe zit dat?
De pistebully’s versnellen het proces van de omvorming van de fraai vertakte verse sneeuwkristallen naar ronde glazige, ijsbolletjes drastisch. In de vrije natuur duurt dit proces een heel winterseizoen. De druk van de dikke onberoerde sneeuwlaag in het hooggebergte in combinatie met het herhaald ontdooien (eigenlijk gedeeltelijk ontdooien en vochtig worden) en weer bevriezen van de sneeuwlaag zorgt ervoor dat wat je medio april als toerskiër in het hooggebergte tegenkomt eigenlijk ordinaire pistesneeuw is. ’s Ochtends keihard en ’s middags pap. Er tussenin een droom om te skiën. Omgekeerd is dat wat je als pisteskiër vanaf medio februari bij zonnig en warm weer kunt tegenkomen niets anders dan de firnsneeuw waar de toerskiër van begin april tot medio juni van geniet. 

Hoe ga je ermee om?

De toerskiër weet precies hoe hij (of zij) met de firnsneeuw moet omgaan. ’s Ochtends vroeg – je start meestal in het pikkedonker – loop je op je vellen op de knetterhard bevroren firn naar boven. Tegen 11 uur bereik je de top. Daar rust je uit en geniet je een uurtje van het uitzicht. Dan voel je even of op de helling die je wilt skiën de sneeuw al een beetje zacht begint te worden en zo ja… dan ga je en geniet je van een absolute droom op ski’s. Uiterlijk half twee sta je weer beneden in het dal en loop je door een groene weide terug naar auto of bushalte. Klassiek is ook het ‘firngleiten’ op korte skietjes (ook ‘figln’ genaamd) die de voorjaarswandelaar op zijn rugzak meedraagt (bigfoots ook OK) om in sneeuwhellingen en sneeuwveldjes mee af te dalen. De meningen verschillen of dit nu uit de tijd is of niet. 

En op de piste?
Hoe kun je nu als doorsnee Hollandse wintersporter omgaan met (te) warm en zonnig weer. Om te beginnen God op je blote knieën (doen!) danken dat er überhaupt nog een meter of meer sneeuw ligt en ook de ingenieurs voor het uitvinden van de sneeuwkanonnen. Het maakt bij dit weertype namelijk helemaal niet uit wat er ligt als het maar wit is en als het ’s nachts nog maar koud en helder genoeg is om hard aan te vriezen. Dankzij de noeste arbeid van de pistepreparateurs (ook op je blote knieën danken) tref je dan ’s ochtends een knalharde superstrakke piste aan waarop je om te beginnen met skibril, helm en backprotector op je eventjes een prof alpine skiër kunt wanen. Heb je voldoende controle, neem dan die allereerste lift om half negen en vlieg – na een grondige warming up – eens een blauwe piste af. 80 km/u haal je zo. Heb je die piste door? Neem dan ook eens een rode of een kort stukje van een zwarte. 110km/u krijg je ook nog wel op je GPS. 

Here comes the sun
Na die eerste snelle runs die je puur natuur een rush bezorgen alsof je weet ik veel wat voor poeder of paddestoel tot je genomen hebt… ga je rustig boven op de berg een kop koffie drinken. Heel rustig, want je hebt tijd… De op het oosten gerichte hellingen zullen pas tegen 10.30 uur zacht beginnen te worden. Tegen die tijd probeer je het daar eens. Is het zacht? Jihaa! Nu kan het feest beginnen. Je blijft op de oosthelling totdat die te pappig wordt… te pappig wil zeggen: de paplaag is dikker dan je ski breed is en er liggen al door mede-skiërs veroorzaakte paphopen op de piste. Tijd om te wisselen naar een zuidhelling. Jihaa! Couldn’t be better. Daar ook te pappig? We gaan door naar de westhellingen… Weer jihaa! Een droom, een feest, what a feeling! Daar uiteindelijk ook te pappig? Einkehrschwung helemaal naar het dal (niet in berghut blijven want je wilt je benen niet breken op de paphopen van de namiddag), lekker terrasje in de zon pakken. Chill! Is het erg warm en erg zonnig zou dit best al eens om 13.30 uur kunnen zijn. Met mazzel rek je het tot 15.00 uur. Maar… who cares… you just had the best onforgetable skiing of your life!

One good run, one good line
In het algemeen kan ik niet genoeg benadrukken dat het bij het skiën niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit moet gaan. Er is altijd maar één lekkerste run… en die kun je maar één keer op een dag skiën. Heb je die geskied? Teer daar dan op tot morgen! Dat zou minstens de helft van alle ongelukken en beenbreuken schelen. More is less en less is more. Niets is zo mooi als de diepe innerlijke overtuiging dat je laatste run, je laatste jump of wat ook helemaal perfect was. Don’t push it. Klagen dat je maar 2 uur lekker kunt skiën op een dag…. Denk eens aan de mensen in Afrika zou ik zeggen… die kunnen helemaal niet…. beetje flauw. Sorry… vergeef me…

Hardlopen of omhoog op toerski’s
O ja… en heb je aan 3 gave runs niet genoeg om lichamelijk moe te zijn? Ga dan ’s middags eens hardlopen in korte broek en T-shirt. Dwars door het dorp om stoer te doen of heerlijk stil in een geurig bos. Niks voor je? Huur dan eens een paar toerski’s en vellen en loop ’s ochtends over de nog harde pistes 1000 hoogtemeters naar boven naar je kop koffie in het bergrestaurant. Een fit iemand kan dat in vijf kwartier. Als je dat in de benen hebt en dan puur voor het mentale aspect nog die 1 tot 3 meesterlijke runs, dan is het sportieve gedeelte van de dag helemaal af en ben je echt klaar voor de après-ski.    


Hajo

Hajo Smit studeerde in 1991 cum laude af als meteoroloog, milieu- en klimaatdeskundige. Hij stopte na 3 "hele bijzondere" dagen bij het KNMI met zijn eerste academische baan en werd skileraar en natuurgids. Tussendoor was hij actief als tekstschrijver en vertaler. Aan het einde van het millennium werd hij even een grootheid in het Nederlandse inline skaten als hoofdredacteur van een skate magazine en organisator van een groot Red Bull event in Valkenburg. Na een seizoen als mountainbikegids in Griekenland en Oostenrijk begon hij in de winter van 2006 te bloggen op het snijvlak van wintersport en winterweer. Die winter in Königsleiten leerde Hajo in Oostenrijk ook paragliden. Tussen 2011 en 2017 nam zijn eigen website wintersportweerman.nl gewoon vanuit Nederland een zeer grote vlucht. In december 2017 verhuisde hij naar Oostenrijk om het paragliden weer op te pikken en tandempiloot te worden. Tijdens covid viel de sponsoring van wintersportweerman weg en werkte Hajo acht maanden in Nederland als klusser. De covid-winter 2021 verbracht hij in Hinterglemm waar hij ook weer actief werd als tekstschrijver. Wintersportweerman.nl behaalde dat seizoen een gigantisch bezoekersrecord van 70.000 unieke bezoekers op een dag. Sinds de zomer van 2023 runt Hajo in Zell am See Kaprun zijn eigen tandemparagliding bedrijf vip-paragliding.com.

19 reacties

Gesloten voor reacties.