Ik sta bovenaan de ‘Zwitserse muur‘ (ook ‘Mur Suisse’ of ‘The Swiss Wall’ genoemd) en het zweet breekt me toch wel een beetje uit. Al weken geleden had ik deze piste aangekruist op de pistekaart van Port du Soleil. Deze piste heeft een magische aantrekkingskracht op daredevils en thrillseekers. Verschillende mensen had ik er over gesproken en de verhalen werden steeds grootser en sterker. In mijn fantasie had ik deze piste al meerdere malen (redelijk soepel) afgedaald.

Vanaf de Zwitserse kant van Port du Soleil (Champéry) ben ik net uit de Chavenette stoeltjeslift gestapt. Die lift tilt je eerst over de muur heen, zodat je goed kunt zien waar je aan begint (of waar je niet aan moet beginnen, het is maar hoe je het bekijkt). Een enkeling zie ik redelijk netjes omlaag skiën. De meeste skiërs zie ik stuntelen en meerdere mensen zie ik met ski’s in hun armen op hun kont naar beneden glijden. Als je al een beetje onzeker bent, wordt het er niet beter op.

Bulten Mur Suisse

Bulten van bijna twee meter op Mur Suisse

Deze bergzijde is zo steil dat een pistebully er niet tegenop kan rijden, dus geprepareerd wordt er niet. Een hellingspercentage van 90 procent is op zichzelf al redelijk pittig voor iemand met mijn skills, maar de piste is bezaaid met bulten. Sommige wel bijna twee meter hoog. Het is vandaag warm en ook de afgelopen dagen (te) warm geweest, dus de condities zijn niet heel goed. De pistes glijden stroef en de sneeuw is papperig. Geen idee of dat de afdaling van de Muur nu makkelijker of juist moeilijker maakt.

Mijn strategie is dat ik even wacht tot er iemand voor mij uit de afdaling maakt, zodat ik de kunst een beetje kan afkijken. Ik wacht tot ik een ons weeg, maar er gaat niemand. Enkele twijfelaars achter mij hebben waarschijnlijk dezelfde strategie. Oké, dan maar zonder voorbeeld. Diep ademhalen en afzetten, daar gaan we! Er geen weg meer terug, ik sta op ‘The Swiss Wall’!

Let’s go down The Swiss Wall!

Ik worstel me eerst tussen twee megabulten door. Eerst maar even in ‘schragfahrt’ (bestaat daar een Nederlands woord voor?) zijdelings van de eerste bult af. Het is zo stijl dat de kanten mijn ski’s weinig grip vinden, dus amper gestart gaat het al bijna mis. Met moeite hou ik me staande. Dit is niet de manier, ik moet uit een ander vaatje tappen. Tussen twee bulten van minstens anderhalve meter door, proberen een bocht te maken dan? Dat gaat ietsje beter. De schoonheidsprijs win ik er in ieder geval niet mee. De eerste meters zijn een worsteling. Behoedzaam probeer ik een pad te vinden tussen de enorme bugels. Als ik veertig meter ben afgedaald, boort mijn ski in de piste. Een eerste kleine valpartij is het gevolg. ‘Oke, dat had erger gekund. concentreren en verder nu’.

Op de Zwitserse Muur

Op de foto’s komt het niet zo uit de verf, maar de bulten zijn heel hoog en de piste is erg steil.

Vanaf hier kies ik de strategie om niet meer tussen de bulten te draaien maar óp de bulten. Dat lijkt een goede keuze. Naar mate je lager komt op de Muur worden de bulten ook iets lager. Nog steeds van het formaat dat je er normaal gesproken een blokje voor zou om skiën, maar in ieder geval een stuk lager dan de eerste bulten. Het gaat beter en ik kan meer snelheid maken. Net als ik denk dat ik de slag te pakken heb, gaat het toch nog een keer mis. Nu schiet ook één van mij ski’s los. Het valt niet mee om die weer aan te krijgen op bobbelige berg met een hellingsgraad van 90 procent, maar gelukkig lukt het. Lopen is toch echt mijn eer te na.
Door schade en schande wijs geworden gaat het laatste stuk eigenlijk verassend goed.

Lesje nederigheid op de Zwitserse Muur

Ik sta beneden en kijk achterom. Enerzijds trots en voldaan, dat ik het toch maar geflikt heb. Anderzijds is mijn ego lichtelijk geknakt. Twee keer gevallen en het leek in de verste verte niet op de afdaling die ik in mijn fantasie al had gemaakt.

Onderaan de Zwitserse Muur

Afgemat en trots met een deukje in het ego

Goed lesje nederigheid die Zwitserse muur. Ik durf te beweren dat dit de lastigste piste is, waar ik ooit afgekomen ben.

Heb jij de Zwitserse muur al eens bedwongen?


Roger

Roger kan behoorlijk schaatsen, redelijk snowboarden en goed skiën. Daarnaast verruilt hij moeiteloos zijn K2's op de piste voor K3 tijdens de après ski. Er zijn weinig wintersportzaken waar hij niet over mee kan praten. Hoewel Oostenrijk zijn favoriete wintersportland is, is hij ook bekend met skiën en boarden in Frankrijk, Duitsland en Noorwegen. Roger schrijft ook voor Vadersopreis.nl .

18 reacties

Gesloten voor reacties.