Grüezi vanuit het decor van de laatste All You Need Is Love-kerstspecial! Na een lange reis ben ik aangekomen in het gemütliche en autovrije Mürren. Met uitzicht op een compleet besneeuwde Dorfstrasse heb ik net een Zwitsers kaastaartje verorberd. Tijd om jullie te vertellen over mijn reis en de reden dat ik dat ik dit weekend in het prachtige, witte Berner Oberland verblijf.
Een duivelse race in de Jungfrau Ski Region
Hajo en Jorne hebben het al een beetje verklapt. Zaterdag vindt voor de 73e keer de Inferno Rennen plaats in de Jungfrau Region, maar voor mij is het de eerste keer dat ik aan deze skiwedstrijd meedoe. Mijn doel? Zo snel mogelijk in 1 stuk beneden aankomen! Vandaag heb ik al een kleine race tegen de klok gehouden onderweg naar Mürren. Na mijn vlucht (daarover zometeen meer) heb ik het Swiss Travel System optimaal uitgeprobeerd. 5x overstappen, van bus naar trein, andere trein, regionaal treintje, gondel en boemeltreintje. Allemaal met minder dan 5 minuten tijd om over te stappen. Bedenk er nog even een shitload aan bagage bij (koffertje, rugzak, ski’s en skischoenen) en je kunt je voorstellen hoe ik er nu aan toe ben. M’n geklokte tijd? In 4,5 uur van Nederlandse bodem naar 1650 meter in Zwitserland. Inclusief koffiestop bij Skywork Airlines. Not bad!
Sneeuw is ook hier het onderwerp van gesprek
Ook in Zwitserland raken ze de afgelopen dagen niet uitgepraat over sneeuw. Sinds een paar dagen is het dan ook weer wit op 500 meter. Meer dan 2 maanden geleden, in november, waren de daken voor het laatst wit geweest. Gelukkig zijn we hier nu gezegend met een flink pak poeder. Dat betekent dat de kans groot is dat we dit weekend de volledige race van 14,9 kilometer skiën. Wat een geluk! In 2013 is de laatste keer geweest dat de weers- en pisteomstandigheden goed genoeg waren.
Als echte VIP naar de Inferno Rennen
Het begon allemaal bij het inchecken op Schiphol toen ik naast m’n skispullen maar liefst 2 stuks handbagage mee mocht nemen. Dat hoeft je bij EasyJet of zelfs KLM niet te proberen. Maar 6(!) medepassagiers had mijn vliegtuig. Of privéjet kan ik beter zeggen, want ik heb nog nooit zo gevlogen. Wat een kek vliegtuigje van Skywork Airlines. Mét propellers. Ziet er al gelijk een stuk stoerder uit dan die 747’s. Eenmaal in de leren stoel geploft werd ik verwend met snacks, drankjes en leen-iPads en na een mooi uitzicht over de bergen die boven de wolken uitpiekten, stond ik in Bern. Nu ben ik voor eeuwig verpest. Meedoen aan de race is fantastisch, maar de voorpret is minstens net zo leuk.
Jij doet mee aan de race? Meen je dat?
De Inferno Rennen zijn enorm populair. In 1928 begon het met 8 gekke Engelsmannen, maar inmiddels doen er dit jaar 1850 mensen mee en hebben minstens net zoveel mensen achter het net gevist voor een startbewijs. Het dorp wordt momenteel voornamelijk gedomineerd door mannen. In het volle restaurant van het hotel ben ik momenteel de enige vrouw. Als ik vertel dat ik óók meedoe, word ik met opgetrokken wenkbrauwen aangekeken. Goed, ik zal ze eens een poepie laten ruiken! Ze hebben me al wel behoorlijk bang gemaakt. Dat m’n (niet zo lange) roze skietjes ruk zijn voor de race en dat het een rete-spannende afdaling is. Matthias uit Bern doet al 10 jaar ieder jaar mee met zijn collega’s. Hij kocht zelfs speciaal voor de wedstrijd lange ski’s.
In volle racemodus
Momenteel kan ik me er nog maar weinig bij voorstellen dat ik zaterdag in volle racemodus deel ga nemen aan de langste afdalingswedstrijd ter wereld. Het zijn nu vooral de gedachten die door mijn hoofd racen. Over het werk dat ik vanochtend achter me liet en wat de beste tactiek voor de race is. Hoe zouden de echte pro’s zich voorbereiden? Dat zal ik Lody Pieters dit weekend eens vragen. Samen met een groepje Nederlanders doet de oud-alpineskiër dit weekend ook mee. Hoelang zou hij erover doen? Is 13 minuten – de tijd van de pro’s – zijn streven? Goede skiërs doen er overigens 45 minuten over. Wat een verschil! Ik heb me voorgenomen morgen een ‘try out’ te doen. Eens even kijken hoe die afdaling er nou werkelijk uitziet. Met een flink steile, zwarte piste maak je mij niet bang.
Morgen meer nieuws uit de Zwitserse sneeuw. Peptalks en tips zijn meer dan welkom!
Ps. lees ook de rest van mijn blogs over hoe ik meedeed aan deze rete-spannende skiwedstrijd waarin ik vreselijk slecht was.
1. Een duivelse skirace, de voorpret is begonnen
2. Duim voor me, want morgen doe ik mee aan de Inferno Rennen
3. Inferno Rennen in Mürren: afschuwelijk en geweldig tegelijk
4. Inferno the day after: zou Pippa Middleton ook zo’n spierpijn hebben als ik?
21 reacties
Gesloten voor reacties.