Dat verwacht je niet op een dagje uit in de Zwitserse bergen. Dat je in de souvenirwinkel in het bergstation op de Säntis in een boek ineens leest over een dubbele moord in het weerstation in 1922! Wat een verhaal.
De man en zijn jonge vrouw op de foto zijn in op 21 februari 1922 in dat weerstation vermoord. Gelukkig waren de kids bij oma (ook op foto) in het dal. Hoezo vermoord? Het verhaal is een beetje complex. De moordenaar Anton Kreuzpointner was een toerskiër/freerider avant la lettre. Hij was een geval van twaalf ambachten dertien ongelukken. Tegenwoordig was hij gewoon pro freerider geworden met GoPro en al. Destijds solliciteerde hij als beheerder van het weerstation. Men zocht echter een echtpaar en zo werd hij door het getrouwde stel Haas gepasseerd. Op zeker moment was hij failliet en had hij schulden. In een extreem lawinegevaarlijke situatie besloot hij naar de top van de Säntis te gaan daarbij diverse levensgevaarlijke hellingen kruisend. Probeerde hij zo zelfmoord te plegen? Feit is dat hij het weerstation gewoon bereikte en zich daar enkele dagen als ongenode gast opdrong. Dat moet een verschrikkelijk sfeertje zijn geweest. Op zeker moment vermoordde hij het echtpaar en ging hij er met hun kostbaarheden vandoor. Zijn zwierige telemarksporen zijn gezien en zo was hij als enige meteen verdachte. Toen men hem enkele dagen later opgespeurd had… had hij zichzelf al opgeknoopt. Lees hierrr en zie hierrr meer foto’s.
Fast forward naar juli 2015. Dit is niet het bekende live webcamplaatje maar een foto die ik afgelopen maand schoot. Déjavu zeg! Zie hierr hetzelfde plaatje met kerst 2011! Het gebergte bestaat duidelijk uit de typerende kalkklippen die je altijd wat verder van de granieten hoofdkam aantreft.
Echt spannend wandelterrein met vele paadjes over nauwe graten en ook nog de nodige passages over sneeuwveldjes. De Säntisbahn op de foto heeft een prachtige schutkleur en is in de winter een droom voor freeriders: op de Säntis zijn namelijk helemaal geen pistes! Het is geen skigebied. Maar je kunt wel met de lift omhoog.
Kom je dan boven loop je pal tegen de monitor van het weerstation aan.
In 1922 was er zowaar al een telefoonlijn! Zo ontdekte men de moord ook: niemand nam op!
Even verderop de eerste sneeuwfrees. Ja ik wil!
En weer wat verder nog een. Deze is wel lief toch?
Ai een paraglider zien en zelf niet vliegen doet altijd een beetje pijn…
Mijn dochter op de laatste meters klimmen naar de top. Ja het allergrootste deel heeft ook zij met de gondel gedaan.
Als je wel omhoog loopt is dit de slotetappe. Wij hebben een rondje neer en op gedaan.
Logisch dat er op de top van een kalkrots (=gatenkaas) geen water is.
Helemaal naar beneden wandelen naar Schwägalp waar de lift ook vertrekt staat met 3,5 uur op de bordjes. Nur für Trittsichere. Dat kronkeltje beneden is een klein maar razend interessant geologisch leerpad.
Dit dus.
Het Berghotel Schwägalp is zeker een aanrader.
Op loopafstand van de skilift. Toch een skilift dus! Ideaal voor gezinnen met ukkies dus. Pa lekker freeriden en ma met de kids beneden. Of omgekeerd natuurlijk. En dan bedoel ik niet de kids lekker freeriden en pa en ma beneden. Echt hard core die berg.
Om kaas zit je in het Appenzellerland nooit verlegen. En dus heb je altijd een souvenir bij de hand.
3 reacties
Gesloten voor reacties.