Er zijn maar weinig plekken in de wereld die zo veel indruk op mij hebben gemaakt als de Nationale Parken in het westen van de USA. Wat een schoonheid. Eerder berichtte ik al over San Francisco, Yosemite, de Death Valley en Las Vegas, maar de schoonheid in de rotsen wordt stukje voor stukje opgebouwd. Elke keer weer een nieuw hoogtepunt. Bryce Canyon is echt wel mijn favoriet. Je blijft er foto’s maken en je hebt ogen tekort. Als je de Navajo Trail loopt ben je ongeveer 2.5 uur onderweg en je daalt helemaal af tot aan het dal van de Canyon. Daarover later meer Eerst Zion NP:
Zion National Park is wellicht een minder bekend park, het is echter een park die je niet moet overslaan als je een west USA trip gaat maken. Het dal zelf is niet bereikbaar met eigen auto maar er rijden gratis shuttles, die om de 10 minuten vertrekken. Er zijn 9 haltes en bij elke halte loopt een trail. Je kunt gewoon in- en uitstappen wanneer je wilt en de trails zijn uiteraard gratis. De entree van de Nationale Parken zijn tegenwoordig ongeveer $35,-. Als je, zoals wij, meerdere parken doet kun je het best een jaarkaart nemen. Die is $80,- en bij 3 parken heb je hem er dus al uit. De kaart is een jaar geldig en er kunnen 2 handtekeningen op. Je kunt zo’n kaart dus gewoon weer op marktplaats zetten als je uitgereisd bent. Voor de koper leuk meegenomen en voor jezelf een leuke fooi na een mooie reis.
Zion NP bevat veel mooie plekken. Wij hebben deRiver Trail gelopen en die is vrij eenvoudig. Er is ook een trail naar Devils Point maar die doen we de volgende keer dan maar. Vanaf daar heb je namelijk het mooiste uitzicht over de Canyon. De River Trail loopt naar Narrow Point. Helaas hadden we onze waterschoenen niet mee want die wandeling gaat een groot gedeelte door de rivier.
Aan het einde van die trail komen de bergen steeds dichter bij elkaar, vandaar de naam Narrow Point.
Een andere wandeling is die van de Valley view. Eerst rijdt je door een 2.5 kilometer lange tunnel om daarna je auto te parkeren en de steile trap omhoog te nemen. Deze trail is beveiligd met hekken want je komt langs kliffen die honderden meters loodrecht naar beneden gaan en het pad is echter soms niet breder dan een gemiddelde magnetron. Een spannende trail maar eenmaal aan het einde wordt je beloond met prachtige vergezichten en mooie rotspartijen.
Zoals je hier het dal van Zion NP inkijkt. Helaas hebben wij deze trail aan het einde van de middag gelopen waardoor we veel tegenlicht hadden met fotograferen. En ik heb geen filter bij me om op mn camera te zetten.
De dag erop zijn we naar Bryce Canyon geweest. Sjeemig de peemig, wat wordt je daar overdonderd door de natuur. Zoals gezegd hebben we de Navajo Trail gelopen. De trail isniet heel zwaar maar toch best een dingetje. Bryce Canyon ligt op zo’n 2500 meter, wat voor ons Nederlnders best al hoog is. De temperatuur valt mee. Het was slechts 25°c toen we de trail begonnen. De weg omhoog is echter best pittig. Niet door de steile paden maar toch ook door de hoogte waarop je zit. Als je dat niet gewend bent dan is het soms even op de tanden bijten. Tegen de klok in is de trail eenvoudiger dan met de klok mee. Er wordt echter aangeraden om de trail met de klok mee te lopen want dan zijn de rotsen fraaier (wordt gezegd). Het is echter flauwekul van de bovenste plank want je loopt de trail niet aaneen stuk. Je stopt veel om foto’s te maken en je kijkt alle kanten op. Dus of je hem nou linksom of rechtom loopt, je ziet overal dezelfde rotsen en kegels.
Tja… ik bedoel…. ehm….!! Hoe mooie is dit dan?
Of deze… (ik heb er nog 10-tallen hoor maar die bewaar ik lekker voor mezelf 🙂 )
Soms is het net Djenga…..alsof de steentjes er gewoon bovenop zijn gelegd!
En ‘s-avonds terug in de cabin eerst lekker eten en daarna lekker fikkie stoken met mn zoon en met z’n 3-en Marshmallows roosteren bij het kampvuur. De perfecte afsluiter van een geweldige dag.
Op nog geen 2 uur van Zion NP, waar we de cabin gehuurd hadden, ligt Page. Page ligt in Arizona en daar is het weer een uur vroeger. Uitleg: Californië scheelt 9 uur met Europa, Arizona scheelt ook 9 uur met Europa, de staat die tussen Californië en Arizona ligt is Utah. Utah scheelt 8 uur met Europa omdat ze niet meedoen met de winter- en zomertijd. Dat is dus erg verwarrend. We hadden een tour geboekt voor Antelope Canyon om kwart over 1. Eenmaal daar aangekomen bleek het 12 uur te zijn. Gelukkig konden we nog mee met de tour van kwart over 12. Toen we, eigenwijs als we zijn, vertelden dat het al 13.00 uur was keken ze ons een beetje dwaas aan. Ik liet m’n horloge zien en ze vroegen of we uit Utah kwamen. Toen we bevestigend antwoorden krgen we dus de uitleg. 
En dan beland je ineens in een Canyon die ongeveer 20 meter in de grond verzonken ligt. En elke keer heeft de zon, bij ieder bocht, bij iedere uitstulping een ander effect op de rotsen. Ook dit was weer een hoogtepunt. Een minpuntje is wel dat je met 3 groepen van 15 mensen die kloof ingepropt wordt. Maar wat je dan te zien krijgt is bijzonder fraai! Van rood-bruine rotsen naar bruin-paars…
…. allemaal pastel tinten.
Met bogen en zuilen en rondingen is Antelope Canyon echt een aanrader. Maar wel snoeiheet. Vandaag was het hier 38°c. Dus snel naar het hotel voor een welverdiende duik in het (koude) water.
We houden het nog wel even uit hier in de USA. Dus de groeten van de Wilbrinkies vanuit Arizona!
De uitsmijter was echter de zonsondergang bij Horse shoe bend. Morgenochten gaan we er weer heen om met de zon in de rug de foto te maken. Daarna door naar Kayenta, naar de Navajo Indianen van Monument Valley. En zeker een fotootje bij Forrest Gump Point maken. Die laat ik later dan weer zien. Ik ga nu slapen. Jullie een fijne dag.
Laterrrrrr…… of zoals een goed Amerikaan zegt: Howdie folks 😉
8 reacties
Gesloten voor reacties.