Review Livigno – Reageerder Snowqueen 10 t/m 17 januari 2014 (stel zonder kinderen) – Al vanaf begin december volgde ik de berichten op deze site: Zou er sneeuw komen in ‘ons’ gebied in het Salzburgerland? We zitten daar elk jaar in januari en altijd komt het goed met de sneeuw. Maar deze keer niet. We besloten, mede dankzij de enthousiaste verhalen over de sneeuwval aan de zuidkant (dank Hajo en andere weermannen!), Oostenrijk last minute af te zeggen en te switchen naar Livigno. We waren er al eens en dat was goed bevallen. En er lag sneeuw, veel sneeuw! 

Livigno is wat moeilijker te bereiken, niet zo zeer in kilometers als wel in ‘gedoe’: ga je via Zwitserland dan moet je met de autoverlad Vereina (2x 35 euro) en kost het je een Zwitsers vignet. Ga je over Oostenrijk dan kost het iets meer tijd, het is een prachtige rit maar het moet wel goed weer zijn. En hoe je ook rijdt, je moet altijd rekening houden met de tunnel Munt la Schera vóór pal Livigno (35 euro retour), die is op zaterdag richting Livigno pas om 11.00 open. Bij de terugreis moet je voor 11.00 het dorp uit zijn, want de tunnel is éénrichtingsverkeer (zie hier de officiële uitleg/toelichting). Dit lijkt ingewikkeld, maar in de praktijk valt het mee. Of is dit toch de reden dat er zo weinig Nederlanders zijn in Livigno?

Livigno is anders dan alle andere skidorpen. Het maakt op het eerste gezicht een wat rommelige indruk. Dit komt door het enorme aantal winkels want Livigno is een taxfree dorp en er zijn meer dan 200 winkels en restaurants en bars. Livigno bruist! De prijzen van vooral alcoholische dranken en parfum zijn zeer scherp te noemen, je hoeft je bij slecht weer of na het skiën dus niet te vervelen: shop till you drop!  de Zwitserse douane controleert vrij nauwkeurig, denk daaraan als je buiten de toegestane hoeveelheden ‘smokkelt”

Het centrum is autovrij en de rest van Livigno strekt zich bijna 5 km lang door het dal uit. Waar je ook zit (wij zaten in het gedeelte Saroch) er zijn altijd restaurants en winkels in de buurt. Toch maakt het buiten het centrum geen drukke indruk en door ‘smalle’ bebouwing zit iedereen snel bij de piste. Bovendien rijden er meerdere gratis buslijnen zeer frequent tot ’s avonds door het dal, dus je kunt de auto laten staan. De accommodaties zijn geen Franse flatgebouwen maar een verzameling van oude chalets, (die hier ‘baita’ genoemd worden) kleine en middelgrote hotels en particulier verhuurde appartementen. De sfeer is heel Italiaans en niet te vergelijken met de Dolomieten.

livigno-copyright

Er zijn totaal 115 km pistes, verveeld over de twee zijden van het dal: oost (Mottolino Fun Mountain) en west (Carosello 3000). Deze gebieden zijn niet met elkaar verbonden, daarvoor moet je de bus even pakken. De pistes zijn grotendeels boven de boomgrens, meestal ‘rood’,  vaak enorm breed, en van het ‘recht-toe-recht-aan’ type. Hier geen eindeloze paden door het bos, of doorsteekjes naar andere gebieden. Wij vonden het aantal kilometers meer dan genoeg, maar wil je echt elke dag een andere tocht maken of houd je van smalle en steile buckelpistes dan moet je misschien niet in Livigno zijn. Hier kan je relaxed carven en genieten van de geweldig geprepareerde pistes.  Italianen zijn meesters in prepareren van skipistes, of het beroepseer is of het voorkomen van taaie rechtszaken in geval van ongelukken weet ik niet, maar we hebben zelden zulke goed geprepareerde pistes meegemaakt. Ook na de dump lag alles er binnen de kortste keren weer perfect bij, voor de vergevorderde veeleisende skiërs misschien zelfs té mooi. Maar ook off-piste zijn er prima mogelijkheden. Omdat het gebied letterlijk en figuurlijk te overzien is, is het misschien wel een heel goed gebied om je eerste sporen buiten de piste te maken. Ook voor heliski, langlaufen, mountainbiken en paragliden zijn er mogelijkheden. Beide kanten hebben snowparks, Mottolino heeft de grootste, maar beide hebben bijvoorbeeld een Big Air Bag. Carossello biedt ook verschillende boarder cross parcoursen voor alle leeftijden. Koop je de Valtelinna skipas dan kan je ook met de gratis bus naar het skigebied van Bormio.

IMG_0046

Tijdens ons verblijf viel er zo veel sneeuw dat we vallende snowboarders tot aan hun helm in de verse poeder zagen duikelen. Het komt natuurlijk ook door de hoogte en de lage luchtvochtigheid  maar wat een droge poeder, wat een fluffy-feest. Het kostte ons bij vertrek nauwelijks moeite om de auto uit te graven, de sneeuw was zo licht als een veertje! en dat na een 24-uur dump die het hele dorp onherkenbaar maakte! hier het voordeel van de zuidkant: zon-dump-zon-dump-zon. En ja, bij heftige sneeuwval hadden we wel last van een ‘white-out, dat is nu eenmaal het ‘nadeel’ van een boomloos skigebied.

IMG_0035

IMG_0081

Tijd genoeg om te relaxen
Verder ontbreekt het in het skigebied misschien een beetje aan gezellige piste hutten maar de reden daarvan is duidelijk: je skiet in Carosello voor de lunch even naar het dal want daar zijn aan de rand van sneeuw tientallen restaurantjes en zonneterrassen te vinden. Natuurlijk met pizza’s, pasta en frites maar ook met overheerlijke regionale specialiteiten en schandalig lekkere desserts. De prijzen? die vallen mee. Voor rond de 10 euro kun je eenvoudig lunchen, en reken maar dat de felle onderlinge concurrentie de kwaliteit en service ten goede komen. Overal werden we vriendelijk benaderd en snel geholpen., en dat hebben we wel eens anders meegemaakt. En waar drink je een Irish coffee voor 3,50?  Overigens zijn hier de pistes óók in januari open van 8.30 tot 16.30, dus er is tijd genoeg voor een relaxte lunch. Je bent per slot van rekening in Italië! In het Mottolino-gedeelte kun je door skiën naar Trepalle om daar te lunchen. Ben je meteen in het hoogste (parochie)dorpje van Europa geweest.

IMG_0103

Anton kan in Oostenrijk blijven
Het dorp werd tijdens onze vakantie bevolkt door Polen, Russen (en nee, daar heb je geen ‘last’ van), Denen en een beetje Engelsen. Nederlanders en Duitsers hebben we niet gezien of gehoord. Hier geen Schirmbars met schlagers en bij de après-ski kan Anton aus Tirol dus thuisblijven en ‘Komm hol das Lasso raus’ hoeft ook niet. Mottolino heeft wel een heel gave après-ski bar-restaurant met terras met DJ. Verder maak je hier eigen gezelligheid, en s’avonds zijn er disco’s en clubs om naar toe te gaan maar omdat we dat zelf niet doen kan ik daar niet echt over oordelen. 

We prezen ons gelukkig dat we deze switch gemaakt hadden, het had niet beter uit kunnen pakken. Heb je zin in meer dan alleen maar kilometers maken, heb je zin om heerlijk te genieten van de zon én van het goede leven, denk dan eens aan Livigno.


Marco

Marco: Geboren 14 november 1976. Fanatiek skiër en natuurliefhebber. Vader van 3 kids en sinds 2011 verbonden aan WSWM. Hierbuiten is Marco werkzaam bij het ministerie van veiligheid en justitie.

9 reacties

Gesloten voor reacties.