Ik stel me even voor, ik ben Artus Missorten. Jullie kennen me als reageerder. Ik ben 15 jaar oud. Vlaming, maar ook een echte tweetalige ‘Brusselse ket’. Mijn moeder is immers Franstalig en mijn vader Nederlandstalig. Hierboven zie je me met mijn zus. Morzine in de verte verhuld onder een dikke ‘mer de nuages’. Zoals de Duitstaligen zeggen ‘Unten grau, oben blau.’ Dit was te wijten aan het sterke hogedrukgebied dat over de Alpen lag.
Ik zit op school op het jezuïtische Sint-Jan Berchmanscollege in Brussel en volg daar Grieks-Latijn en ook Russisch. Ik speel thuis tennis maar ben toch vooral een echte bergliefhebber. Drie keer per jaar, zowel ’s winters als ’s zomers, ga ik naar Champéry. Dat is de grootste plaats van de Région Dents du Midi dat weer het Zwitserse deel vormt van de Portes du Soleil. Mijn opa bezit er een chalet en daarom is het mijn tweede thuis. Ik weet nu al dat ik later “als ik groot ben” in een bergachtig en sneeuwrijk gebied wil wonen, het liefst in Europa.
Wat dat betreft is Hajo een voorbeeld voor me. Hij heeft het “op zijn oude dag” toch nog maar mooi de spong gewaagd. Maar hij zit in Tirol en dat is een beetje ver van de Portes du Soleil waar hij vroeger twee seizoenen skileraar was. In Morgins en Les Crosets en dat is dus ook aan de Zwitserse kant. Hajo is nu alleen in Tirol geland en daarmee zit hij ver van zijn geliefde Région Dents du Midi. Zo heeft hij mij gevraagd voortaan als ambassadeur van het gebied op te treden en daar zeg ik natuurlijk geen nee op. We bleken ook puur toevallig dezelfde droom te hebben: skiën door het couloir van La Dent Jaune helemaal buiten het skigebied alleen vanuit Les Marécottes op toerski’s te bereiken. Je skiet dan naar benede nnaar Champéry…. dwars door de noordwand van de Dents du Midi waar je in de Portes du Soleil altijd vanaf een afstand naartoe staart. Hajo heeft me gezegd dat we later in het seizoen gaan proberen dit samen met een berggids te doen. Mijn ouders zijn nog niet helemaal om, maar ik denk dat ik ze wel over kan halen dat ik mag gaan…
Hieronder nu nog een mooi fotoverslag van mijn afgelopen kerstvakantie! Deze impressie staat niet in chronologische volgorde, méér zelfs het staat in willekeurige volgorde. Maar hopelijk zullen jullie ervan genieten! Onder elke foto staat een uitleg.
Maandag 25 december: de omstandigheden zien er niet al te best uit; de regen heeft schijnbaar veel sneeuw doen smelten. Maar dit zal- gelukkig- de volgende dag deels ontkracht worden.
De volgende dag staan we om 8 h 40 op de pistes en eerlijk gezegd de pistes zagen er helemaal niet slecht uit en het mooie lichtschouwspel in bijzijn van de maan, maakte veel goed.
De Dents du Midi in volle glorie. Het couloir is recht onder de grootste V in de kam.
Het dal is groen, maar hierboven is het goed vertoeven. Niettegenstaande het feit dat de pistes wat ijzig waren en ’s namiddags vlug papperig werden. Vroeg opstaan was dus de boodschap !
In de verte zie je le Pas de Chavenette of zoals de inwoners zeggen ‘le Mur Suisse’. Deze zeer steile skiroute was officieel gesloten, wat niet wegnam dat je deze kon skiën op eigen risico.
Mijn zus en vader boven op la Pointe des Mossettes (wat het hoogste punt is langs de Zwitserse kant met zijn 2277 m hoogte en waar de wind de skiërs vaak parten kan spelen).
Dit is het laatste grote bouwwerk van het skigebied langs de Zwitserse zijde. Deze zomer werd er immers een artificieel meer met een inhoud van meer dan 99.000 m³ gebouwd. Genoeg dus om vele pistes van een aanzienlijke laag kunstsneeuw te voorzien. Het was daarenboven ook hoog tijd dat dit zou gebeuren en ik moet toegeven dat het effect ervan voelbaar was aan de pistekwaliteit.
Tja… Wat een berg, deze Haute Cime is met zijn 3257 m het hoogste punt van les Dents du Midi. Het is in de zomer trouwens ook bereikbaar langs de achterkant en het zicht is er, bij mooi weer, verbluffend.
Wat kan er nu mooier zijn dan een stille, koude ochtend, met een mooie maan en goed geprepareerde pistes?… Hoewel, eerlijk is eerlijk, een verse poederlaag zou nog beter zijn geweest.
Boven bij de Grande Conche begint l’Abricotine, een piste die maar liefst 5.3 km lang is en uitgebreid kan worden met zo’n 2 km door tot aan Ardent, bij het meer van Montriond, te skiën. Daarnaast heb ik me ook kostelijk vermaakt door de jongen (zie pijl), die in alle waarschijnlijkheid deel uitmaakte van de lokale skiclub, te volgen en af en toe in te halen.
Mijn vader in volle actie op l’Abricotine en je ziet het ’s ochtends vroeg, ben je quasi alleen op de pistes.
Wederom la Pointe de Mossettes (2277 m), maar ditmaal vanaf la Pointe de l’Au (2152 m).
Ook le Lac Léman (of het Meer van Génève) speelde verstoppertje.
Dit is normaliter de dalafdaling van Champéry, die eigenlijk in Grand-Paradis aankomt dat op 1 km van Champéry verwijderd ligt. Het is een lange (8 km) piste – vertekkende vanaf de top van de sleepjeslift Ripaille – maar wel een zeer mooie afdaling en die bij sneeuwval haar naam alle eer aandoet.
Wederom mijn zus en mijn vader aan de top van de skilift Crosets-Marcheuse, die nog wat slaperig zijn om 8 uur.
Je ziet het, aan de pisteaanduiding ontbreekt niets.
Maar naargelang de kern van het hogedrukgebied zich meer naar Bretagne verplaatste, hoe meer bewolking we kregen van de vele neerslagfronten die Oostenrijk en Oost-Zwitserland toen raakten. Sneeuw zat er, op een paar vlokjes na, jammer genoeg niet in.
Maar ook de zon kregen we geregeld te zien, met alle lichteffecten van dien.
Mooi licht!
We trokken ook een aantal keren naar Morzine-Les Gets, waar je een fantastisch zicht hebt op de Mont Blanc en eigenlijk ook op de gehele vallei van Chamonix.
In het algemeen overschreed de mist de grens van de 700-800 m niet, maar soms kwamen Val d’Illiez en Champéry ook in de wolken terecht.
Afsluitend, een zonsondergang boven le Col de Cou waar vroeger de douaniers de smokkelaars en vluchtelingen tegenhielden. Ik hoop dat ik een goed beeld heb kunnen schetsen van voornamelijk de Zwitserse kant van les Portes du Soleil et je dirai, comme les villageois d’ici le font: à Dieu! Daarnaast hoop ik jullie binnenkort ook talrijk op de piste te zien, maar toch ook niet te talrijk ;-).
PS Afsluitend nog een zomerkiek van mij in mijn geliefde Région Dents du Midi! Op de achtergrond zie je de Rosenlauigletsjer.
26 reacties
Reacties zijn gesloten.