Gisteren was ik binnen “mijn” Kitzbüheler Alpen voor het eerst in Waidring op de Steinplatte. Voor dit artikel op baerig.tirol. Wie van jullie heeft daar wel eens geskied? Je skiet daar namelijk op een in wezen volledig intakt 200 miljoen jaar oud koraalrif. In de zomer is er een museum over die tijd dat het koraal leefde en naast de vissen bevolkt was met de uitgestorven ammonieten en zwemmende en vliegende dino’s. Op de foto sta ik op de top van het rif waar dus miljoenen jaren geleden de branding overheen sloeg en de lichtminnende soorten voorkwamen.
Dat rif strekte zich uit van de Steinplatte via ook de Dachstein helemaal tot aan de plek van de huidige Himalaya!
De aarde was destijds in zijn warme ijsvrije stand. Op de grafiek hierboven zie je dat de aarde in de geologische geschiedenis 2 temperatuurstanden kent. In de koude stand zijn er ijskappen en ijstijden. In de warme stand is de aarde ijsvrij. We zitten nu al een paar miljoen jaar in de koude stand en hebben periodiek ijstijden. 440 miljoen jaar geleden waren er ook ijstijden. Bij een CO2 concentratie die 20 keer zo hoog was als nu. Als je wilt weten hoe de aarde switcht tussen die twee standen moet je vanaf 14:43 in onderstaande video kijken…
Goed als je deze docu gezien hebt dan weet je dat klimaat op aarde wordt bepaald door de invloed van kosmische straling op wolkvorming en dat dit zowel variaties op kortere tijdschalen kan verklaren via de zonneactiviteit als op geologische tijdschaal via de plek van ons zonnestelsel binnen of buiten de spiraalarmen van de melkweg. Er is ook geen enkele correlatie ooit geweest tussen CO2 en temperatuur… behalve in die hele korte fase aan het begin van het satelliettijdperk tussen 1975 en 1998 toen zowel CO2 als temperatuur rap stegen (maar tussen twee dingen die samen gelijkmatig stijgen zonder enige knik in een grafiek – in de statistiek heet dat “co-lineariteit” – zegt een correlatie sowieso niets over eventuele causaliteit). In die tijd is een oude klimaattheorie van Arhenius uit de kast gehaald die aan het einde van de 19e eeuw zich afvroeg of onze uitstoot van CO2 de aarde zou kunnen opwarmen. Hij zag dat … een warmere aarde …. als een positief gegeven en veronderstelde dat er hoog in de atmosfeer ergens een laagje van vast CO2 zou zijn die de warmte van de aarde als een deken zou vasthouden. In die tijd wisten we nog amper iets over de ware opbouw van de atmosfeer. Arhenius’ theorie werd ad acta gelegd omdat rond de eeuwwisseling naar de 20e eeuw de aarde weer afkoelde. Maar goed…. juist rond 1985 toen ik in Wageningen aan mijn studie milieuhygiëne begon – als natuurliefhebber pur sang wilde ik de aarde redden van onze inherente slechtheid – werd dus dat CO2 verhaal weer uit de kast gehaald om de opwarming te verklaren en meteen ook politiek actie te gaan voeren.
Na het gooien van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki was er onder natuurwetenschappers schaamte dat hun onderzoek tot zo iets verschrikkelijks had geleid. Op alle technische universiteiten werden vakken ingevoerd om natuurwetenschappers ook maatschappelijk besef bij te brengen en hun verantwoordelijkheid te nemen. Wijlen klimaatwetenschapper Stephen Schneider zei ooit in een interview:
And like most people we’d like to see the world a better place, which in this context translates into our working to reduce the risk of potentially disastrous climatic change. To do that we need to get some broad based support, to capture the public’s imagination. That, of course, entails getting loads of media coverage. So we have to offer up scary scenarios, make simplified, dramatic statements, and make little mention of any doubts we might have. This ‘double ethical bind’ we frequently find ourselves in cannot be solved by any formula. Each of us has to decide what the right balance is between being effective and being honest. I hope that means both.
Tja….
Kijk deze Wim Thiery heeft zijn ticket naar Katowice al geboekt en verheugt zich op die gratis all-in vakantie inclusief ego boost van de internationale media. In de aanloop naar die conferenties heb je altijd veel persberichten en die worden copy paste door de media overgenomen. Het IPCC heeft nu voor de grap eens laten uitzoeken wat ervoor nodig is om de wereldwijde temperatuur niet meer dan 1,5 graad te laten stijgen in plaats van de 2 graden waar het tot dusver om ging. Werk voor een hele horde wetenschappers en ambtenaren en een volstrekt nutteloos rapport. De temperatuur van de aarde aan de bovenkant reguleren gaat namelijk heel makkelijk met SO2 in de stratosfeer. Opwarming kan nooit bedreigend zijn A) omdat warm gewoon lekker is en B) omdat je met zwaveldioxide vanuit vliegtuigen de aarde exact zo veel en zo snel kunt koelen als je maar wilt. Op tienden van graden nauwkeurig. Dat weten we namelijk van vulkanisme. En wil je toch per se minder plantenmest (CO2) in de lucht dan hoef je alleen maar de landbouw om te schakelen op permacultuur (niet meer ploegen en in de winter begroeid houden) en dan leggen we zeer snel krankzinnige hoeveelheden CO2 vast in de bodem. Mijn beste advies is: doe meer vergroenende CO2 in de lucht (door clean coal als groene energie in te zetten) én doe ook die permacultuur. Stop je meteen erosie en overstromingen, voorkom je gevaarlijke sterke daling van CO2 (onder 180ppm stopt alle plantengroei en heb je dus de ultieme catastrofe) en heb je dus de duurzaamste oplossing. En heb je veel gezonder vlees en groente. Maar goed dat soort echte oplossingen zijn al in de 80-er jaren onder de mat geschoven ten faveure van kansloze oplossingen als windenergie. Daar kan een industrieel complex lekker aan verdienen, je lost er niets mee op en kunt de bevolking dus bang houden voor een abstract gevaar. Dat was al vanaf de publicatie van het boek “De grenzen van de groei” van de Club van Rome het vooropgezette doel. Dat is allemaal niet zo geheimzinnig. Dat soort dingen zijn gewoon openlijk bekend.
Hier heb je de timeline van dat klimaatcircus sinds de oprichting van het IPCC in 1990. In dat jaar maakte ik deel uit van de eerste Nederlandse workshops ter voorbereiding van de conferentie. Had ik mijn klimaatcarrière vervolgd was ik gemakkelijk hoogleraar geworden, had ik een royaal gefinancierd instituut kunnen runnen en was ik inmiddels aan mijn 24e conferentie toe. Maar ik stopte dus op dag 3 van mijn eerste baan bij het KNMI en werd in 1991 skileraar. Take the alternative road, zeggen ze bij Renault!
Ondertussen lukt het in het noorden van Canada niet zo goed met de bevoorrading van enkele afgelegen dorpen die nog een laatste scheepslading proviand hadden moeten krijgen. Tot de scheepsroute ineens vol met zeeijs kwam te liggen. Mensen: hou op basis van de sterk afnemende zonneactiviteit alsjeblieft serieus rekening met een sterke afkoeling en toename van sneeuw en ijs de komende jaren. Tegen die tijd is het klimaatverhaal natuurlijk al in diggelen en kan iedereen pas echt nagaan hoe het zo ver heeft kunnen komen en waarom je erin getuind was. We hebben er dan best fijne dingen aan overgehouden hoor. Elektrisch vervoer heeft een boost gekregen wat steden veel schoner gaat maken. Ik geniet volop van mijn e-bike hier in Oostenrijk. En auto’s met zeer zuinige motoren zijn een zegen natuurlijk.
Nu ja. Met het teflonhoog op zijn plek en dus verdomd weinig weernieuws te melden. Dus laat ik het even bij dit klimaatverhaal vanochtend. En nu ik het er toch over Renault en hun mooie levensfilosofie had: volg je ook de extreme roadtrip?
34 reacties
Reacties zijn gesloten.