Het is koud, minus 17 graden en buiten mijn moeilijke ademhaling hoor ik niks anders dan het kraken van vers gevallen sneeuw. Oké en het kraken van de skischoenen dan. Duizenden sterren verlichten samen met de vele lampen onze bestemming van vanavond. We zijn in Söll, middenin het SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental gebied, op weg naar de langste -compleet verlichte- skipiste (11km) van Europa. Roger en ik maken vanavond kennis met het nachtskiën.
Fondue
Het vocht in de neusgaten vriest direct vast op het moment dat de lift zich nog maar net in beweging heeft gezet. Bar koud is het. De vochtdeeltjes in de lucht lijken op miljoenen kristallen, het geeft een magische sfeer. Ondanks de 1000 wintersporters per avond die zich hier vermaken voelt het alsof we alleen zijn. We genieten van deze mooi geprepareerde pistes. Het is even wennen, maar al snel slalommen we door de kristallen en om de stijf bevroren sparren heen. Die koude kop, het zicht op de feeëriek verlichte pistes en de hutten die ons naar binnen lokken, laten me meteen thuis voelen. Hoe warm kan een mens zich voelen bij minus 17? Na een uurtje skiën zoeken we het haardvuur van de StocklAlm op. Voor ons staat een heerlijke kaas- en vleesfondue. Het haardvuur maakt ons rozig, we roepen “Ein prosit” en dopen ons brood nog maar een keer in de zachte kaas. Volledig loom van de warmte, het bier en het heerlijke eten stappen we de nachtelijke kou in voor nog een aantal afdalingen. Wat een begin van ons verblijf hier, vier dagen hebben we nog voor de boeg!
Skiën zoals het bedoeld is
Onderaan de Hartkaiserbahn ontmoeten we Janine, een vrolijke blonde dame in een opvallend blauwwit skipak. Zij zal de komende twee dagen onze gids zijn in het gebied rond Ellmau. Dit keer bij daglicht. Met een lichte spierpijn van de vorige avond vliegen we in de gondel naar boven. De zon begint aan haar werk, ‘we are up for a perfect day!’ aldus Janine. Dit is genieten. ‘Kaiserwetter’, sneeuw zo wit als in de witste lakens en een lucht zo blauw alsof het getekend is. Geen wind en vers gevallen sneeuw topt de beleving af. Nog geen meter geskied vandaag, maar de dag kan nu al niet meer kapot. Janine neemt ons mee voor de ‘Hohe Salve runde’. Eén van de drie rondes in SkiWelt waar je een dagtaak aan hebt. 19 verschillende liften nemen we vandaag voor onze rekening. Middels je SkiWelt skipas worden al je liftgangen geregistreerd en kun je achteraf (op de website van SkiLine) precies zien welke van de 90 liften en 280km! je hebt afgelegd.
“Servus” klinkt het vriendelijk als we aanschuiven in het restaurant bovenop de Hohe Salve. Een stukje van dit restaurant draait in zijn geheel rond in iets minder dan een uur. De bergtoppen van de omgeving kruipen aan je voorbij terwijl de plaatselijke specialiteiten ons geserveerd worden. Ik kan hier wel aan wennen.
Jong geleerd
Gerhard, een vlotte zestiger is de enthousiaste eigenaar van Skischule KinderKaiserland. We passeren een aantal skischolen in het gebied en allemaal zijn het kleine speeltuinen. Plezier staat voorop, dat is niet te missen. Gerhard heeft daar een duidelijk mening over, “you don’t want crying kids”. Op het moment dat we de kleine vallei in skiën is Gerhard net een parcours in elkaar aan het spijkeren. Al vanaf 16 maanden krijgen de kids hier skiles. Op holle skietjes waar je met eigen snowboots instapt gaan ze aan de gang. Geen geklooi, maar twee keer drie kwartier privé-training gedurende een dag of drie afgewisseld met spelletjes, maken dat de kleintjes er lol in hebben EN houden. “We want the parents -or better, the grandparents- to watch them, and cheer them on”. Alles draait om blijheid en de lol. Een man met een duidelijke visie. De passie druipt van z’n verweerde gezicht. Terwijl de kleine talenten langs ons heen skiën, is het tijd om afscheid te nemen. De witte wereld wacht. De rode en blauwe pistes wisselen elkaar af en her en der zijn de oud-leerlingen van Gerhard aan de weg aan het timmeren. En het plezier spat er nog steeds vanaf.
Het zit erop voor vandaag, de Apres-ski wacht, over plezier gesproken. Met zware bovenbenen, maar de lach nog steeds op het gezicht. We vliegen naar beneden. Janine haakt af voor de après-ski, we zeggen ‘Bis morgen’, zetten de ski’s in het warme skidepot en met heerlijke warme schoenen stappen we het café Fabels binnen.
Oranje boven
“Zes bier en zeven jägermeister!” In plat Amsterdams vliegt de bestelling over de bar. Terwijl ik me afvraag wie er dan geen bier wil, of wie er twee jägermeister neemt, krijg ik ‘ein grosse bier’ voor mijn neus gezet. Alles ademt hier Holland, verkeersborden aan de muur, Nederlandse bediening en DJ en ‘de Jodeljump’ door de speakers. Zelfs de snackmuur ontbreekt niet. Wat een verschil met het natuurschoon, de rust en de sportiviteit op de piste. Het went verdacht snel, een paar biertjes en schnaps verder sluit ik achteraan de polonaise aan, ondertussen meeschreeuwend met een nummer van K3. Raar wereldje toch.
Middenin het feestgedruis probeer ik Roger mee te krijgen, hij probeert mij ervan te overtuigen dat hij nog maar drie nummers niet gehoord heeft van zijn Top 10 apres ski hits en we dus moeten blijven. Het zal voor een andere keer zijn, we hebben nog een afspraak, we gaan de koude (inmiddels) donkere avond in, rodelen!
Toboganning
Nog licht beneveld pakken we de sleetjes aan, we staan onderaan rodelbaan Astbergbahn. “Schnell oder comfort?” We laten ons niet kennen en zijn benieuwd naar die snelheid. Met verwarmde gondel schieten we de pikzwarte avond in. Bovenaan wacht de start van de viereneenhalve kilometer lange ‘tobogan’baan. De spoedcursus sturen en remmen wordt niet gehoord, ‘Los Gehen!’
Dertig meter verder ben ik mijn roes kwijt, de slee boort zich in een muur van sneeuw en zelf lig ik vier meter verder. Oké, zo moet het dus niet, de sneeuw zit zelfs achter mijn bril. Ik hoor Roger lachen terwijl hij voorbij zoeft, maar ik zet de achtervolging in en platgelegen op mijn slee schiet ik even later langs een hoopje mens. Dat leek verdacht veel op de jas van Roger. Geen tijd om te wachten, winnen zal ik! Het gaat steeds beter en bij de derde afdaling lijken we al geoefende rodelaars. Wat een heerlijke actieve manier om de dag af te sluiten, en wat zullen we slapen straks.
Genieten
Ontwaken met uitzicht op de omliggende bergen die langzaam oranje kleuren van de opkomende zon laat al je mogelijke kwalen meteen verdwijnen. Janine staat al te wachten en als eersten arriveren we in ‘de witte hemel’. Het skiën gaat zo ontzettend lekker, alles voelt goed. Kleine sprongetjes, snelle afdalingen, het vertrouwen is groot. Tot Janine me wijst op het Funpark, oef, daar word ik even voor het blok gezet. Even later zweef ik als ware ‘Eddie the Eagle’ zelf door de Tiroolse ochtendkou nadat mijn lange latten even daarvoor de sneeuw verlaten hebben. In mijn gevoel was het een flink eind, de film laat even later zien dat het ‘ietsje’ minder ver was. De eeuwige roem van Janine maakt de teleurstelling echter meer dan goed.
In de bergen boven Brixen im Thale stoppen we voor een versnapering. We staan voor het Iglodorp ‘AlpenIglu’, een berg sneeuw die je gezien moet hebben! Binnenin de sneeuwberg haal je de Jägermeister uit de muur, gourmet je op tafels van ijs terwijl je bekeken wordt door de ijssculpturen om je heen. Het slapen in een van de grotten kan hier ook, de warme slaapzakken liggen al op het berenvelletje te wachten. Wij slaan dit over voor nu, maar dit is er wel één voor op de bucketlist.
Afscheid doet pijn
We nemen afscheid van het SkiWelt gebied, het afscheid valt ons zwaar. Een beetje weemoedig beseffen we dat de afgelopen dagen alles perfect was en dat komt nu tot een einde.
Ik was al een beetje verliefd op Oostenrijk in het algemeen, maar deze dagen in SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental waren een aaneenschakeling van warme gevoelens. De familiaire vriendelijkheid in ons hotel, het personeel in de hutten, zonder uitzondering was er de spontane vriendelijke uitstraling waar je blij van wordt. Meer dan 75 hutten met goed eten en persoonlijke bediening in een familiaire sfeer dragen bij tot die prettige beleving. Brede pistes met tal van mogelijkheden waarop je in een flow raakt tijdens een afdaling in plaats van het racen en afsnijden wat je soms nog weleens ziet. Natuurlijk is het lekker dat het geen vakantietijd is, ook het kaiserwetter is fijn. Maar ook zonder dat is het goed toeven in deze regio. Je voelt je welkom!
Informatie
- De website van SkiWelt Wilder Kaiser – Brixental is een must om vooraf te bezoeken. Routes, nieuwe liften en alle hutten worden hier vermeld. Check de site ook eens voor de zomeractiviteiten, je verveelt je niet gauw in het gebied van de Wilder Kaiser.
- De regio Wilder Kaiser heeft meer te bieden dan alleen SkiWelt, op de website is alle info over dit gebied te vinden. Zelfs de accommodaties zijn hier online te boeken.
- Onze ‘geheimtipp’ qua accommodatie is toch wel Cafe Haus Bettina, op een kleine 200 meter van de Hartkaiserbahn in Ellmau wordt je wakker met vol zicht op de bergketen ‘Wilder Kaiser’. Ruime kamers, hele warme en gastvrije personeelsleden en uitstekend eten maken ons verblijf hier zeer geslaagd!
- Hoe kom je hier? Wij met het vliegtuig, vijf kwartier vliegen van Eindhoven naar Innsbruck of München en verder met een transfer. Maar ook met de auto is dit goed aan te rijden, vanaf Utrecht is het slechts zo’n 900 kilometer rijden.
4 reacties
Gesloten voor reacties.